Κεφάλαιο 3 Μινιατούρα Ιππότης

Στο άκουσμα αυτό, όλοι οι παρευρισκόμενοι γύρισαν να κοιτάξουν προς την κατεύθυνση από όπου ήρθε η φωνή.

Ένα αξιολάτρευτο αγοράκι είχε εμφανιστεί, κάποια στιγμή κατά τη διάρκεια της φασαρίας, απαρατήρητο στην πόρτα. Έμοιαζε να είναι περίπου τεσσάρων ή πέντε ετών και ήταν ντυμένος με μια λευκή μπλούζα και ένα μαύρο παντελόνι με τιράντες, σε συνδυασμό με ένα ζευγάρι ασορτί δερμάτινα παπούτσια. Ήταν η ίδια η εικόνα του τέλειου μικρού κυρίου, ή ακριβέστερα, ενός νεαρού αγοριού αρχοντιάς.

"Τι αξιολάτρευτο παιδί!"

"Από πού προήλθε αυτό το μικρό γλυκό; Είναι αξιολάτρευτος!"

Οι περισσότεροι από τους ανθρώπους στη σκηνή δεν είχαν ξαναδεί αυτό το παιδί, αλλά ήταν ξεκάθαρο ότι το βρήκαν αγαπητό καθώς το εκτιμούσαν.

Η Τέσα, επίσης, κοίταζε το παιδί έκπληκτη. Είχε ένα παχουλό προσωπάκι αλλά διέθετε ωραία χαρακτηριστικά. Θα μπορούσε κανείς μόνο να φανταστεί πόσο καταστροφικά όμορφος θα ήταν όταν μεγάλωνε.

Προς το παρόν, παρόλο που το παιδί ήταν μόλις σε τρυφερή ηλικία, έδειχνε ακόμα σκυθρωπός με τα χαρακτηριστικά του σε μια ζοφερή έκφραση. Έμοιαζε ακόμη και έγκυρος, σαν να είχε μια μαγεμένη ψυχή κρυμμένη μέσα στη μινιατούρα του κορνίζα.

«Εσύ», άρχισε με κομμένους τόνους, με το βλέμμα του παγωμένο καθώς χτυπούσε ένα δάχτυλο στη Σοφία. «Εσύ πρέπει να είσαι αυτός που θα ζητήσει συγγνώμη».

Η Σοφία σοκαρίστηκε στην αρχή, αλλά γρήγορα έγινε έξαλλη καθώς είπε απότομα: "Τίνος το παλαβό είναι αυτό; Δεν ξέρεις καν τι λες! Δεν είχα καμία σχέση με το ότι έσπασε το βιολί, οπότε γιατί να ζητήσω συγγνώμη;"

"Πρόσεχε το στόμα σου!" Τα λόγια μόλις είχαν ειπωθεί όταν οι δύο σωματοφύλακες που στέκονταν πίσω από το αγοράκι γάβγισαν θυμωμένα στη Σοφία: "Ποια νομίζεις ότι είσαι, γυναίκα; Πώς τολμάς να μιλήσεις με τον νεαρό αφέντη μας με τόσο αυθάδικο τρόπο!"

Νέος κύριος; Η Σοφία αποσύρθηκε έκπληκτη και για μια στιγμή δεν μπόρεσε να τυλίξει το κεφάλι της γύρω από τον τίτλο.

Ο Τρέβορ, από την άλλη, πίεσε μια παλάμη στο μέτωπό του όταν ξαφνικά θυμήθηκε ότι το αγοράκι δεν ήταν άλλος από τον νεαρό κύριο της οικογένειας Σόγιερ, τον κληρονόμο του Ομίλου Σόγιερ!

Όταν το θυμήθηκε αυτό, ο Τρέβορ πήγε βιαστικά στο μικρό αγόρι με ένα χαμόγελο στο πρόσωπό του και χαιρέτησε ευγενικά: «Γιατί, νεαρέ Δάσκαλε Γκρέγκορυ, τι σε φέρνει εδώ;»

Στο πλάι, η Σοφία πάγωσε όταν το άκουσε αυτό. Τι; Αυτό το παιδί είναι ο Young Master Gregory, το αγόρι γενεθλίων για τη σημερινή περίσταση;

Το μικρό αγόρι φαινόταν απαθές, και παρόλο που ακουγόταν νέος, υπήρχε ακόμα μια εκφοβιστική άκρη στη φωνή του καθώς έλεγε, "Μόλις περνούσα από εδώ όταν είδα τα πάντα να συμβαίνουν καθαρά μπροστά στα μάτια μου. Ήταν αυτή η γυναίκα που σκόνταψε αυτήν την όμορφη κυρία εδώ."

Στο μεταξύ, η Τέσα συγκινήθηκε με το πώς το αγοράκι ήρθε στην υπεράσπισή της, παρόλο που δεν την ήξερε. Η ζεστασιά της ξεπήδησε καθώς κοιτούσε το μικρό αγόρι με απαλή ευγνωμοσύνη και συμπόνια.

Η Σοφία, όμως, κατάπιε σπασμωδικά όταν άκουσε την εξήγηση του αγοριού. Προσπάθησε να κρύψει τον φόβο της με ένα νευρικό γέλιο, καθώς επεσήμανε καταπραϋντικά: «Νέε Δάσκαλε Γκρέγκορυ, καταλαβαίνεις ότι πρέπει να έχεις αποδείξεις πριν κάνεις τέτοιους ισχυρισμούς και δεν μπορείς να τριγυρνάς κάνοντας ψευδείς κατηγορίες όπως αυτή».

Το αγοράκι χλεύασε και το πρόσωπό του ήταν ακόμα σκοτεινό καθώς απάντησε: «Και τι σε κάνει να πιστεύεις ότι δεν έχω αποδείξεις;» Με αυτό, χτύπησε τα χέρια του μια φορά, και ένας βιντεογράφος με μια συσκευή εγγραφής στο χέρι πέρασε από την πόρτα καθώς τον είχαν κληθεί.

Ο βιντεογράφος κρατούσε ψηλά τη συσκευή εγγραφής καθώς ανήγγειλε στωικά στους παρευρισκόμενους: «Είμαι ο αποκλειστικός υπεύθυνος για την ηχογράφηση του συμποσίου γενεθλίων του Young Master Gregory σήμερα, και έχω εδώ στην κάμερά μου την ακριβή στιγμή που σκόνταψες εκείνη την κυρία και έκανες το βιολί της Madam Sawyer να σπάσει από την πτώση».

Η καρδιά της Σοφίας βυθίστηκε στο στομάχι της όταν το άκουσε και έμεινε άφωνη, ανίκανη να απαντήσει εναντίον του βιντεογράφου. Η έκφρασή της ήταν σφιχτή από μανία καθώς σκέφτηκε απειλητικά, διάολε! Ήμουν τόσο κοντά στο να σπρώξω αυτή την άθλια Τέσα στα βάθη της κόλασης για άλλη μια φορά!

"Αυτό το βιολί ήταν ένα πολύτιμο όργανο της γιαγιάς μου και αξίζει έξι εκατομμύρια! Οπότε πληρώστε!" απαίτησε σοβαρά το αγοράκι κοιτάζοντας τη Σοφία με έντονη αδιαφορία.

Εκείνη τη στιγμή, ήταν σαν να καταρρέει το μυαλό της Σοφίας. Όλο το χρώμα έσβησε από το πρόσωπό της καθώς σκεφτόταν το ποσό που έπρεπε να πληρώσει. Έξι εκατομμύρια! Αυτή τη στιγμή, η οικογενειακή επιχείρηση του Reinharts βρισκόταν σε σταθερή πτώση τα τελευταία χρόνια και τα έξι εκατομμύρια ήταν μια αστρονομική τιμή για τη Σοφία!

Πανικόβλητη, η Σοφία έσκυψε το κεφάλι και ζήτησε συγγνώμη με τρεμάμενη φωνή, "Συγγνώμη, νεαρέ Δάσκαλε Γκρέγκορυ. Πραγματικά, δεν ήθελα να την σκοντάψω τώρα. Όπως καταλαβαίνετε, δεν υπάρχει πολύς χώρος εδώ και δεν πίστευα ότι θα μπορούσα να την σκοντάψω απλά τεντώνοντας το πόδι μου για λίγο, θα άξιζε τόσο πολύ το πόδι μου. Τόσο ανόητη ώστε να το σπάσει επίτηδες η Τέσα-" Παραπαίοντας, πρόσθεσε με επιβλητικό ύφος, "Τέσα, πες στον νεαρό κύριο ότι δεν σε σκόνταψα εσκεμμένα!"

Η Τέσα φαινόταν πιο βροντερή από ό,τι πριν από αυτό. Δεν μπορώ να πιστέψω πόσο ξεδιάντροπο είναι αυτό το κορίτσι! Είναι αρκετά κακό που με έστησε, και τώρα θέλει να διεκδικήσω την υπόθεσή της;

Αλλά η Τέσα δεν είχε ποτέ την ευκαιρία να πει τίποτα, επειδή το αγοράκι συνέχισε να χτυπάει ανελέητα τη Σοφία, "Έσπασες το βιολί, άρα πρέπει να το πληρώσεις! Και επειδή έκανες λάθος, πρέπει να ζητήσεις συγγνώμη και από την όμορφη κυρία! Τώρα, χάρισε τα λεφτά και πες ότι λυπάσαι!"

Το μικρό αγόρι ήταν πιθανώς μόλις τρία πόδια σε ύψος, αλλά ακουγόταν σαν μια γηραιά ψυχή, για να μην αναφέρω τον αυτοκρατορικό.

Το πρόσωπο της Σοφίας ζεμάτισε και μετά κοκκίνισε έξαλλη. Όχι μόνο δεν είχε δώσει μάθημα στην Τέσα, αλλά και τώρα αναγκάστηκε να της ζητήσει συγγνώμη! Δεν πίστευε ότι θα μπορούσε να ζήσει την ντροπή όλων αυτών, αλλά το πιο σημαντικό, δεν είχε κανένα μέσο να αποσπάσει έξι εκατομμύρια επί τόπου, ούτε καν αν έβαζε ενέχυρο τον εαυτό της.

Τα βλέμματα όλων ήταν πάνω της αυτή τη στιγμή και σε μια στιγμή πανικού και φόβου, η Σοφία λιποθύμησε πραγματικά.

Για λίγο, το πλήθος ρίχτηκε στο χάος.

Το αγοράκι, ωστόσο, έδειχνε απλώς περιφρονητικό καθώς κοίταζε επίμονα την αεικίνητη φιγούρα της Σοφίας. Αυτό είναι το μόνο που χρειάζεται για να ραγίσεις υπό πίεση; Φαινόσασταν αρκετά θρασύς όταν κορνίζατε έναν άλλο αθώο νωρίτερα.

Στη συνέχεια, γύρισε για να κοιτάξει τους σωματοφύλακες πίσω του καθώς διέταξε: "Πάρτε την και προσέξτε την. Βάλτε την να βήξει τα χρήματα και αν δεν το κάνει, αφήστε την στο αστυνομικό τμήμα!"

«Ναι, κύριε», απάντησαν ομόφωνα οι σωματοφύλακες. Με ένα μεγάλο βήμα, ένας από τους σωματοφύλακες έφτασε στη Σοφία και τον έσυρε έξω από την πόρτα.

Σχεδόν αμέσως, μια εκκωφαντική σιωπή έπεσε πάνω από το δωμάτιο. Όλοι έμειναν έκπληκτοι με το πώς ο νεαρός κύριος είχε ακτινοβολήσει μια τέτοια αδιαμφισβήτητη και εκφοβιστική εξουσία, παρόλο που ήταν μόνο παιδί. Είναι, πράγματι, από την οικογένεια Sawyer. Δεν υπάρχει κανένα λάθος σε αυτό!

Ωστόσο, το αγοράκι δεν μπορούσε να ενοχληθεί για το τι σκέφτονταν οι άλλοι για εκείνον, καθώς στράφηκε στο μάτι της Tessa με περιέργεια, και εκείνη τη στιγμή, φαινόταν να έχει αποβάλει την παγωμένη του συμπεριφορά.

Υπήρχε μια παιδική λάμψη στα κρυστάλλινα μάτια του καθώς κοιτούσε την Τέσα σαν να την αξιολογούσε.

Η Τέσα, επίσης, κράτησε το βλέμμα του σταθερά.

Το αγοράκι είχε ροζ χείλη και μαργαριταρένια βρεφικά δόντια, και ενώ τα χαρακτηριστικά του δεν είχαν γίνει ακόμη, ήταν ήδη το ντελικάτο και όμορφο ανθρωπάκι. Έμοιαζε στωικός όταν δεν χαμογελούσε, αλλά ήταν ακριβώς το πόσο αυστηρός φαινόταν που τον έκανε ακόμα πιο αγαπητό, τόσο πολύ που θα γέμιζε κανείς με την επιθυμία να τσιμπήσει τα παχουλά μάγουλά του.

Η σκέψη μόλις πέρασε από το μυαλό της Tessa όταν το αγοράκι πήγε κοντά της με τα ποδαράκια του. Σταμάτησε μπροστά της, έγειρε το κεφάλι του προς τα πίσω για να συναντήσει τα μάτια της και άνοιξε τα χέρια του όσο διάπλατα θα πήγαιναν, καθώς είπε: «Θέλω ανατροπές».