Κεφάλαιο 2 Ρύθμιση

Πέντε χρόνια αργότερα, η Tessa κάθισε στο σαλόνι ενός πολυτελούς ιδιωτικού γιοτ που περπατούσε μέσα στα κύματα της απέραντης, αστραφτερής γαλάζιας θάλασσας. Είχε ένα μπράτσο γύρω από το μαόνι βιολί της καθώς το κούρδιζε αθόρυβα.

Τα άλλα μέλη της ορχήστρας κατέλαβαν τον δικό τους χώρο γύρω της, κουβεντιάζοντας ενθουσιασμένοι μεταξύ τους για τον ιδιοκτήτη αυτού ακριβώς του γιοτ, ο οποίος έτυχε να είναι ο βασιλιάς Μικρός Πρίγκιπας της οικογένειας Σόγιερ.

Οι φήμες έλεγαν ότι ο Μικρός Πρίγκιπας άξιζε ήδη δισεκατομμύρια, παρόλο που ήταν μόλις τεσσάρων χρονών και ο προπάππους του —ο Γέρος Δάσκαλος Σόγιερ— δεν έμεινε πίσω όταν ήρθε να γιορτάσει τα γενέθλια του νεαρού αγοριού. Μάλιστα, αυτό ακριβώς το γιοτ ήταν το δώρο του στον Μικρό Πρίγκιπα και το αγόρασε χωρίς να χτυπήσει βλεφαρίδα.

"Γεια, γιατί πιστεύεις ότι οι Sawyers διόρισαν την ορχήστρα μας να εμφανιστεί κατά τη διάρκεια της γιορτής των γενεθλίων του Μικρού Πρίγκιπα; Θέλω να πω, υπάρχουν πολλές άλλες ορχήστρες πιο διάσημες από τη δική μας!"

"Ποιος ξέρει; Άκουσα μόνο ότι ήταν ο Μικρός Πρίγκιπας που μας επέλεξε για να παίξουμε σήμερα. Μόνο χάρη σε αυτόν μπορούμε να παίξουμε σε ένα λαμπερό γιοτ όπως αυτό, και η αμοιβή μας σχεδόν τετραπλασιάστηκε για αυτήν την εκδήλωση!"

Με την αναφορά αυτού, τα άλλα μέλη της ορχήστρας άρχισαν να φθονούν. "Θα έπρεπε να είμαστε όλοι τόσο τυχεροί που έχουμε μόνο το ένα δέκατο του πλούτου του Μικρού Πρίγκιπα. Σκεφτείτε πόσο εύκολη θα ήταν η ζωή μας τότε!"

"Η μοίρα ευνοεί κάποιους έναντι άλλων και ο Μικρός Πρίγκιπας φαίνεται να έχει πάρει σχεδόν όλη τη χάρη! Η ζήλια μας για το μικρό αγόρι είναι το μόνο που έχουμε στο όνομά μας."

……

Μόλις το άκουσε αυτό, η Τέσα ένιωσε τις γωνίες των χειλιών της να κουλουριάζονται σε ένα πικρό χαμόγελο χωρίς χιούμορ. Πράγματι, σκέφτηκε σκοτεινά, υπάρχουν εκείνοι που η μοίρα ευνόησε και τους χάρισε τη νίκη από τη στιγμή που γεννήθηκαν, όπως ακριβώς ο Μικρός Πρίγκιπας της Οικογένειας Σόγιερ.

Έπειτα υπήρχαν κι εκείνοι σαν αυτήν , που είχαν μείνει πίσω προτού ο διαιτητής προλάβει καν να σουτάρει το κενό και να ξεκινήσει τον αγώνα. Ο πατέρας της Tessa ήταν ένα απόβρασμα που χάζευε πίσω από την πλάτη της γυναίκας του και αγνόησε όλα τα πράγματα που είχε κάνει για εκείνον, την εγκατέλειψε και ξεχνώντας τους προηγούμενους αγώνες τους μαζί μόλις η επιχείρησή του κορυφώθηκε στην επιτυχία της.

Όταν η μητέρα της Tessa πέθανε, η Tessa και ο Timothy δεν είχαν κανέναν άλλον να βασίζονται ο ένας στον άλλον.

Ως αποτέλεσμα, η Tessa είχε αναγκαστεί να πουλήσει τη σάρκα και το αίμα της μόνο και μόνο για να πάρει τα χρήματα για την ιατρική περίθαλψη του Timothy. Ποτέ δεν πρόλαβα να δω το μωρό μου… σκέφτηκε με θλίψη. Κάθε φορά που το υπενθύμισε αυτό, ένας φλογερός πόνος διέσχιζε την καρδιά της, απειλώντας να τη σκίσει σε κομμάτια.

Τώρα που το σκέφτηκε, το μωρό της θα έπρεπε να έχει κλείσει τα τέσσερα φέτος, που ήταν περίπου στην ίδια ηλικία με τον Μικρό Πρίγκιπα. Δεν ξέρω καν αν είναι ένα τολμηρό αγοράκι ή ένα αξιολάτρευτο κοριτσάκι. Δεν ξέρω πού πήγε το μωρό ή αν πάει καλά...

Ξαφνικά, τα μάτια της θόλωσαν και δεν μπορούσε να συγκρατήσει την αίσθηση τσιμπήματος στη μύτη της που σήμαινε επερχόμενο νερό.

Ακριβώς τότε, μια τσιριχτή κραυγή έβγαλε την Τέσα από τις σκέψεις της. "Τέσα! Τι κάνεις εδώ;"

Η ομίχλη στα μάτια της Τέσα καθαρίστηκε καθώς γύρισε προς την κατεύθυνση της φωνής, μόνο για να δει κάποια που θα ήθελε να μην είχε να δει ποτέ για το υπόλοιπο της ζωής της — τη Σοφία Ράινχαρτ!

Η Σοφία ήταν ντυμένη με ένα κομψό βραδινό φόρεμα και το πρόσωπό της ήταν απαλά μακιγιαρισμένο. Υπήρχε μια αγέρωχη κλίση στο πηγούνι της καθώς κοίταζε κάτω από τη μύτη της την Τέσα, όπως ακριβώς έκανε πριν από έξι χρόνια.

Η Τέσα μόρφασε με αηδία στη θέα της Σοφίας, γιατί δεν περίμενε να τη δει εδώ.

"Χα! Άρα είσαι πραγματικά εσύ!" Αφού βεβαιώθηκε ότι η γυναίκα στο σαλόνι ήταν η Τέσα, η Σοφία πέρασε κοντά της, με τον ήχο των στιλέτο της να χτυπούν στο πάτωμα αντηχούσε σε όλο το δωμάτιο. Όταν σταμάτησε μπροστά στην Τέσα, ειρωνεύτηκε αλαζονικά: "Δεν πίστευα ότι θα ζούσες ακόμα. Γιατί, μου έκανε εντύπωση ότι εσύ και αυτός ο άχρηστος αδερφός σου πεθάνεις πριν από πολύ καιρό!"

Τίμοθι… Η Τέσα έσφιξε τα δόντια της. Αν η Σοφία και η μητέρα της, Λόρεν, δεν είχαν κόψει τόσο βάναυσα τα ιατρικά κονδύλια του Τίμοθι, η Τέσα δεν θα χρειαζόταν ποτέ να γεννήσει το παιδί αυτού του άντρα, πόσο μάλλον να περάσει την καταστροφή του χωρισμού με τη σάρκα και το αίμα της.

Αυτό το μοχθηρό δίδυμο μητέρας και κόρης είναι υπεύθυνο για όλες τις τραγωδίες μου!

Το μίσος άστραψε στα μάτια της Tessa καθώς της απάντησε βουρκωμένα: "Αν εσύ και η μητέρα σου είσαι ακόμα ζωντανός και κλωτσάς, τότε φυσικά, ο Timothy και εγώ είμαστε πολύ καλά. Απλώς περιμένουμε τον κεραυνό να χτυπήσει και τις δυο σας τις άκαρδες μάγισσες!"

«Εσύ—» Η Σοφία δεν είχε λόγια, έκπληκτη από την απάντηση της Τέσα. Από όσο θυμόταν, η Τέσα ήταν πάντα πολύ δειλή και αβέβαιη για τον εαυτό της για να αντεπιτεθεί. «Έχουν περάσει μόνο λίγα χρόνια από την τελευταία φορά που είδαμε ο ένας τον άλλον, αλλά φαίνεται ότι ο χρόνος σίγουρα σε έχει κάνει κακόβουλο».

«Όχι, δεν είμαι τόσο μοχθηρός όσο εσύ και η μητέρα σου», απάντησε ψύχραιμα η Τέσα.

Αυτή τη στιγμή, η προτεραιότητά της ήταν να βεβαιωθεί ότι η παράσταση θα συνεχιστεί χωρίς προβλήματα, και δεν ήταν η ώρα να ανακαλέσει το παρελθόν. Έχοντας αυτό κατά νου, σηκώθηκε στα πόδια της για να μπορέσει να αναζητήσει ένα ήσυχο μέρος για να εξασκηθεί, μη θέλοντας να αφιερώσει ούτε ένα λεπτό περισσότερο με την ταλαιπωρία που ήταν η Σοφία.

Η Σοφία, από την άλλη, εξοργίστηκε ακόμη περισσότερο στη θέα της χαριτωμένης αδιαφορίας της Τέσσα. Δεν μπορούσε παρά να θυμηθεί πόσο σκληρά είχε εργαστεί μαζί με τη μητέρα της για να πετάξει την Tessa και τον Timothy από το Reinhart Residence.

Νόμιζε ότι είχε κερδίσει. Αλλά για κάποιο λόγο, εξακολουθούσε να ένιωθε σαν να ήταν κάτω από την Tessa, ακόμα κι όταν στεκόταν εδώ μπροστά της, όλη λαμπερή και κουκλισμένη.

Είτε ήταν η εμφάνιση είτε η χάρη, η Tessa ήταν η πραγματική νικήτρια μεταξύ των δύο!

Στη σκέψη αυτό, η ζήλια άστραψε στα μάτια της Σοφίας. Υποτίθεται ότι θα σαπίσει στους δρόμους μόλις τους διώξουμε από την οικογένεια! Πώς τολμούσε να εμφανιστεί εδώ σε αυτή τη χλιδάτη εκδήλωση σαν τον κόσμο να είναι το στρείδι της;

Το βλέμμα της Σοφίας έπεσε στην εξαιρετικά πολύτιμη βιόλινη που κουβαλούσε αυτή τη στιγμή η Τέσα και η κακία χρωμάτισε τα χαρακτηριστικά της. Κοιτώντας τριγύρω για να βεβαιωθεί ότι κανείς δεν της έδινε σημασία, γλίστρησε το πόδι της πάνω από τις σανίδες του δαπέδου.

"Αχ!" Σκοντάφτοντας, η Τέσα έτρεξε προς τα εμπρός, υποχωρώντας στη βαρύτητα καθώς έπεσε στο πάτωμα χωρίς τελετή. Μετά την πτώση της, ένα ανόητο γρύλισμα ακούστηκε από το βιολί καθώς κατέβηκε στο χώρο μπροστά της.

Υψηλόφωνοι μικροαλλαγές εκπέμπονταν από το σπασμένο βιολί καθώς δύο συγχορδίες τεντώνονταν και ακούγονταν γρήγορα διαδοχικά.

Συμπτωματικά, ο Τρέβορ Όσβαλντ -ο διευθυντής της ορχήστρας- πέρασε από την πόρτα εκείνη τη στιγμή και όταν είδε τη σκηνή μπροστά του, όλο το χρώμα έσβησε από το πρόσωπό του. Τρομοκρατημένος, αναφώνησε: "Τέσα! Δεν μπορώ να πιστέψω ότι έσπασες το βιολί! Η κυρία Σόγιερ ήταν αυτή που μας το δάνεισε από καλή θέληση, και υπάρχει μόνο ένα από αυτό σε ολόκληρο τον κόσμο! Δεν θα μπορούσαμε να το πληρώσουμε ακόμα κι αν πουλούσαμε ολόκληρη την ορχήστρα!"

Η Τέσα ζεμάτισε. "Εγώ-Δεν έφταιγα εγώ!" Σηκώθηκε όρθια και στράφηκε για να κοίταξε με βλοσυρό βλέμμα τη Σοφία, λέγοντας: "Ήταν δικό της! Ήταν αυτή που με σκόνταψε επίτηδες!"

"Εγώ; Μην φτιάχνεις ψέματα για να καλύψεις την πλάτη σου!" Η Σοφία σήκωσε τα χέρια της, αρνούμενη τις κατηγορίες με απόλυτη αθωότητα. «Πάτησες στα πόδια σου, οπότε μην τριγυρνάς κατηγορώντας με για δικό σου λάθος!» Έπειτα, σταύρωσε τα χέρια της καθώς κοίταζε την Τέσα με κακή διασκέδαση. "Αν ήμουν στη θέση σου, θα πήγαινα αμέσως να ζητήσω συγγνώμη από την κυρία Σόγιερ και θα την παρακαλούσα για συγχώρεση, μετά θα εγκατέλειψα εντελώς την ορχήστρα. Είμαι σίγουρος ότι δεν θέλεις η ατυχία σου να σύρει τη φήμη της ορχήστρας στη λάσπη."

"Έχει δίκιο! Ελάτε μαζί μου τώρα, και θα πάμε να ζητήσουμε συγχώρεση από την κυρία Σόγιερ." Ο Τρέβορ άπλωσε τον καρπό της Τέσα και άρχισε να την τραβάει από την πόρτα. "Επίσης, δεν χρειάζεται να ανέβεις στη σκηνή μετά από αυτό. Η ορχήστρα μας δεν έχει ανάγκη από έναν τόσο αδέξιο μουσικό όπως εσύ, οπότε φύγε μετά την παράσταση σήμερα!"

Να αφήσεις την ορχήστρα; Αυτό έκανε το αίμα της Tessa να κρυώσει, και είχε το πρόσωπό της με στάχτη καθώς νόμιζε τρελά, Όχι! Αν χάσω αυτή τη δουλειά, δεν θα έχω χρήματα να ταΐσω τον εαυτό μου και τον Τιμόθεο. Δεν μπορώ να φύγω από την ορχήστρα!

«Κύριε Όσβαλντ, πραγματικά δεν το έκανα—»

Αλλά τη στιγμή που επρόκειτο να διεκδικήσει την υπόθεσή της με όλη της τη δύναμη, μια παιδική αλλά ήρεμη και συλλογική φωνή ακούστηκε από την πόρτα. «Γιατί να είναι αυτή που θα ζητήσει συγγνώμη ; Αυτή που πρέπει να πάει στη θέση της είναι αυτή η κυρία εκεί πέρα!».