Rozdział 495

„Czy możemy... czy możemy poświęcić trochę czasu? Na przemyślenie? Może wtedy uda nam się ustalić, czego naprawdę chcemy” – wyszeptałam.

Enzo skinął głową, jego broda musnęła czubek mojej głowy. „Tak, możemy to zrobić, Nina. Poświęcimy tyle czasu, ile potrzeba, aby zdecydować, co jest dla nas dobre. I jakakolwiek będzie ta decyzja, podejmiemy ją razem”.

Obudziłam się wtulona w ramiona Enza, z głową wygodnie spoczywającą na jego piersi. Przez krótką, błogą chwilę świat zewnętrzny nie miał znaczenia.