Rozdział 213

Nina

Upuściłem składane krzesło, które trzymałem w dłoni i pobiegłem do Enzo, podczas gdy łobuz nadal się pod nim szamotał. Enzo spojrzał na mnie, a potem zdawał się kiwać głową, mocno przytrzymując łobuza. Wziąłem głęboki oddech i przykucnąłem.

Łotr wił się pod ciężarem Enzo, ale to nic nie dało. Ten łotr był trochę mniejszy od pozostałych, a Enzo był o wiele silniejszy, zwłaszcza że miał nad nim przewagę. W końcu wypuściłem powietrze uwięzione w moich płucach, gdy łotr odwrócił głowę, jego oczy prawie błagały, jakby osoba, którą kiedyś był, wciąż była uwięziona w środku, błagając mnie o pomoc. Myśl, że Crescents świadomie zmieniali uczniów wbrew ich woli, przyprawiała mnie o mdłości, ale przynajmniej mogłem trochę pomóc. Czułem, że odzyskałem trochę siły od czasu, gdy pierwszy łotr, którego zmieniłem z powrotem w ludzką postać, i byłem pewien, że mogę zmienić tę z powrotem. Wyciągnąłem rękę i dotknąłem środka jego czoła, dokładnie między oczami.