Rozdział 182

„Czekaj!” powiedziała. Poczułam, jak jej mała dłoń chwyta mnie za nadgarstek i zatrzymałam się, nie patrząc na nią, bo nie mogłam tego znieść. „Obiecaj, że nie zrobisz niczego pochopnego, dopóki nie dowiemy się, co się naprawdę dzieje” powiedziała, zaskakując mnie. Spodziewałam się, że powie coś o naszym związku, ale po raz kolejny ujawniła się dobroduszna natura Niny. Nawet w obliczu potencjalnego zła była spokojna i zrównoważona i nie chciała, żeby ktokolwiek ucierpiał.

W jakiś sposób było to dla mnie pocieszające: że Edward nie złamał całkowicie Niny. Mógł naznaczyć nas oboje, ale przynajmniej ona zawsze będzie miła, delikatna i troskliwa. To było wszystko, co się liczyło.

„Nie zrobię tego” – powiedziałem, wciąż nie mogąc zmusić się, by na nią spojrzeć. Westchnęła z ulgą za mną, a następnie puściła mój nadgarstek. Bez słowa wyszedłem, a gdy byłem już poza zasięgiem wzroku Niny, wyciągnąłem szalik mojej partnerki i wcisnąłem w niego twarz, głęboko wdychając. Zapach mojej partnerki uspokoił moje nerwy i sprawił, że na chwilę zapomniałem o moich uczuciach do Niny, ale jednocześnie jeszcze bardziej uświadomiłem sobie, że oba zapachy były dziwnie podobne. Ponownie pokręciłem głową. Może po prostu wyczułem zapach mojej partnerki z szalika i błędnie pomyślałem, że pochodzi od Niny. Nie miała wilka, a zatem i zapachu. Byłem tego pewien.