Rozdział 187 Dom na Boże Narodzenie

Następnego ranka budzimy się, a ziemia jest pokryta śniegiem i nadal pada całkiem nieźle. Uśmiecham się, bo uwielbiam świeży śnieg, ale potem marszczę brwi i biegnę do telefonu, żeby sprawdzić status lotu Jude'a. Następnie włączam telewizję na lokalną stację informacyjną i widzę, że obowiązuje ostrzeżenie przed zamiecią. Zaczynam panikować. Nie mogę spędzić świąt bez Jude'a; nie chcę też, żeby był sam!

Zaczynam gryźć paznokieć kciuka i chodzę tam i z powrotem, ale wtedy słyszę brzęk na dole i patrzę na łóżko, w którym Jasper wciąż śpi. Podbiegam do niego i szturcham go, żeby się obudził. Jest piąta rano i jeszcze nie zrobiło się jasno, ale z jakiegoś powodu nie mogę spać. „Jasper, obudź się!” szepczę głośno.

„Hm, daj mi minutę i będę gotowy do wyjścia...” mruczy.