Rozdział 3. Śmiertelna pułapka

Miejsce, do którego zmierzaliśmy, nie było aż tak daleko. To było turystyczne miasteczko o nazwie Tonyin. Dojazd tam z centrum miasta zajął dwie godziny.

Zakwaterowanie dla gości było dość charakterystyczne. Były to oddzielne drewniane domy zbudowane na wsi. Shane wybrał odległą chatę z bali przy górze, mówiąc, że musi być tam spokojnie.

Kiedy otworzył bagażnik samochodu, żeby wyjąć nasze bagaże, zauważyłem w środku zestaw chirurgiczny.

Spojrzałem więc na niego zdezorientowany.

„Jesteś w ciąży. Zabieranie cię na randkę będzie ryzykowne, nie uważasz? Dlatego przygotowałem te rzeczy” – wyjaśnił Shane.

Gdy już spakowaliśmy bagaże, udaliśmy się do kilku malowniczych miejsc w Tonyin.

Z powodu ciąży chodziłam powoli, a on, na szczęście dla mnie, nie spieszył się. Byłam zaskoczona, jak zwolnił, żeby się mną zająć, i nie zapomniał mi pomóc, kiedy wchodziliśmy na górę.

Sposób, w jaki mówił i zachowywał się, wskazywał, że był dobrym mężem. To sprawiło, że pomyślałam, że być może byłam zbyt podejrzliwa w stosunku do niego w związku z tym, co wydarzyło się w badaniu. Może po prostu szukał emocji, uprawiając seks wideo z internetowym przyjacielem.

Gdy byłem w połowie drogi na górę, byłem już wyczerpany, więc usiadłem w pawilonie, żeby odpocząć.

W tym momencie Shane wskazał kilka judaszowców na skraju góry, mówiąc, że krajobraz jest malowniczy. Zasugerował, że chciałby mi tam zrobić zdjęcia.

Tak więc stanąłem obok redbud. Powiedział mi, że kąt nie jest odpowiedni, więc zrobiłem kilka kroków do tyłu zgodnie z jego instrukcją. Nie minęła sekunda, a przypadkowo się poślizgnąłem i stoczyłem się w dół góry.

Myśląc o dziecku w moim łonie, poczułam silne pragnienie przetrwania. Po przetoczeniu się przez kilka kółek udało mi się przytrzymać drzewa.

Chociaż nie umarłem, czułem ból dochodzący z dolnej części brzucha. Wkrótce pokryły mnie krople potu. Ale nawet wtedy nie chciałem puścić drzewa.

Miałam złe przeczucie, że dziecko w moim łonie jest w niebezpieczeństwie.

Po chwili wielu turystów i część personelu tego miejsca widokowego rzuciła się, by mi pomóc. Nadchodzili ze wszystkich stron, widocznie spanikowani.

„Jestem jej mężem!” krzyknął Shane. „I położnikiem” dodał.

Następnie przecisnął się przez tłum, podniósł mnie i zbiegł z góry.

Mocno chwyciłam go za ubranie i powiedziałam słabym głosem: „Kochanie, zrób wszystko, co możesz, żeby uratować nasze dziecko”.

Biegnąc szybko, patrząc na ścieżkę przed sobą, powiedział: „Tak zrobię”.

Ale niestety, moje dziecko ostatecznie przepadło. W tamtym czasie był to nagły przypadek, więc Shane musiał przeprowadzić operację wywołania porodu.

Kiedy się obudziłam, na zewnątrz było już ciemno, a mojego męża nie było przy mnie.

Sprawdziłem telefon i zobaczyłem, że jest już po dziesiątej wieczorem.

Zastanawiałem się, dokąd Shane mógł pójść o tej porze nocy.

Wstałem z łóżka, zamierzając go poszukać. Ale gdy dotarłem do drzwi, usłyszałem kogoś rozmawiającego na zewnątrz.

„Tym razem miała szczęście. Ale nie martw się. Dziecko odeszło.” To był głos Shane’a.

Jego słowa były jak grom z jasnego nieba, wstrząsając mną do głębi.

Nie mogłam uwierzyć w to, co słyszałam. Szczerze mówiąc, nie chciałam przyznać, że to prawda. Zatoczyłam się do tyłu, ledwo utrzymując się przy ścianie.

Ugryzłam grzbiet dłoni, próbując powstrzymać się od wydania choćby jednego dźwięku. Jednak nie udało mi się powstrzymać łez przed ponownym potokiem.

Okazało się, że wpadłem w pułapkę, którą na mnie zastawił.

Okazało się, że mężczyzna, z którym byłam w związku małżeńskim przez całe dwa lata, tak zwany anioł, tak naprawdę był wcielonym diabłem.

Myliłem się w wielu kwestiach. Nigdy nie powinienem był uwierzyć w takie loty wyobraźni.

Przestraszony i zdziwiony wróciłem do łóżka, udając, że śpię.

Ponieważ wiedziałem, że w tym momencie nie mam siły, żeby stawić mu czoła.

Po chwili Shane wszedł i stanął przy mnie. Po potwierdzeniu, że śpię, odwrócił się i wyszedł.

W chwili, gdy wyszedł z pokoju, natychmiast wstałam z łóżka i pobiegłam do okna, żeby wyjrzeć na zewnątrz.

Powoli mój diabelski mąż zniknął w nocy. Moją uwagę najbardziej przykuła czarna plastikowa torba, którą niósł.

Z jakiegoś powodu coś podpowiadało mi, że muszę za nim pójść.