Rozdział 7 Wizyta Shirley

Nina była trochę zaskoczona. „Dom został zatwierdzony tak szybko?”

Jack odpowiedział pewnie: „Zatwierdzono. Dział logistyki wiedział, że przyjedziesz i już przygotował dom. Czekali tylko, aż lider zespołu to przyniesie”.

Wiedząc, że armia jest zajęta, Nina nie traciła czasu. W domu nie było zbyt wielu trywialnych rzeczy. Nie wiedziała, czy stoły, krzesła i ławki zostały dostarczone przez armię, czy kupione przez Alaxa. Mogła tylko pozwolić Jackowi najpierw przenieść drewniane skrzynie.

„Najpierw przenieśmy drewniane skrzynie z pokoju. Kołdry i inne rzeczy są stosunkowo lekkie, więc mogę je przenieść sama”.

„Siostro, powiedz mi tylko, co trzeba przenieść, a ja to zrobię. Nie musisz robić tego sama”.

Jack był bardzo silny. Wszedł do domu, położył dużą drewnianą skrzynię bezpośrednio na ramionach i wyszedł. Nina była przez chwilę oszołomiona, po czym szybko podniosła czajnik i miskę i poszła za nim.

Jack szedł bardzo szybko i był w stanie błyskawicznie przesunąć dużą drewnianą skrzynię. Na podwórku spotkał kilka żon wojskowych, które pieliły ogród warzywny. Wszystkie znały Jacka i podjęły inicjatywę, aby go powitać.

„Jack, co robisz, przenosząc duże pudło?”

Jack uśmiechnął się i odpowiedział: „Pomagam mojej szwagierce w przeprowadzce”.

Oczy kilku żon wojskowych natychmiast padły na Ninę i zmierzyły ją wzrokiem od góry do dołu niczym reflektory. „O, to żona Alaxa. Słyszałam, że wygląda jak wróżka. To prawda”.

Nina nieśmiało się uśmiechnęła: „Siostro, jesteś dla mnie zbyt pochlebna”.

Żona wojskowego w kwiecistej sukni powiedziała kwaśno: „Jak mogę ci schlebiać? Gdybyś nie była ładna, czy Alax byłby tak chętny, żeby przeprowadzić się do większego domu?”

Brzmiało to trochę niezręcznie. Zanim Nina zdążyła pomyśleć, inna żona wojskowego trzymająca dziecko zmieniła temat i powiedziała: „Okej, okej, nie drażnij jej. Jest młoda i nieśmiała”.

Żona w kwiecistej kurtce wykrzywiła usta i nie powiedziała nic więcej, lecz Nina zaczęła mieć wątpliwości w sercu, czując ciągle, że za jej słowami kryje się coś jeszcze.

Po pewnym czasie podążania za Jackiem Nina dotarła na drugą stronę budynku i odkryła, że jest tu inny świat. Z boku budynku znajdowało się kilka małych dziedzińców z czerwonymi cegłami i zielonymi kafelkami. Układ każdego dziedzińca był podobny, a obok trzech domów znajdowała się mała kuchnia.

Większość tych małych dziedzińców miała ubrania rozwieszone do wyschnięcia, co wskazywało, że mieszkali tam ludzie. Jack zabrał ją na dziedziniec na środku, gdzie nie było ubrań rozwieszonych do wyschnięcia, otworzył drzwi i położył drewnianą skrzynkę na ziemi. Kurz latał wszędzie, dusząc Ninę i powodując, że kilka razy kaszlała.

Jack zawstydzony dotknął tyłu głowy: „Siostro, zapomniałem, że nikt tu nie mieszkał od dłuższego czasu. Trzeba to posprzątać”.

Nina wciąż myślała o sprawie żony wojskowego w kwiecistej kurtce. Po usłyszeniu jego słów, odzyskała zmysły i powiedziała stłumionym głosem: „Wszystko w porządku. I tak nie mam nic do roboty. Mogę po prostu później sama to posprzątać”.

Na małym podwórku nie było nic. Nina domyśliła się, że rzeczy w domu tam musiały zostać kupione przez Alaxa , więc zakasała rękawy i przygotowała się do sprzątania domu.

Wzrok Jacka był dość ostry. Zauważył, że Nina wyglądała trochę dziwnie i domyślił się, że to mogły być słowa jej szwagierek, które na nią wpłynęły.

„Te szwagierki nie mają nic do roboty przez cały dzień, więc lubią gadać głupoty. Bratowa, nie bierz tego sobie do serca. Jeśli nie lubisz się z nimi dogadywać, po prostu je ignoruj”.

Nina zapytała: „Kim według ciebie jest twój przywódca?”

Słysząc, jak zadaje to pytanie, Jack natychmiast się ożywił i dumnie pochwaliłAlaxa : „Brawo, kapitan ma najlepszy charakter i wygląd w całym zespole. Jest odważny, zaradny, młody i obiecujący, nie ma żadnych wątpliwości co do kraju i ludzi. Wykorzystał również swój wolny czas na czytanie i naukę i został przyjęty na uniwersytet...”

Podczas gdy chwalił, temat zszedł na manowce: „Stary wódz jest bardzo optymistycznie nastawiony do kapitana i chce przedstawić mu dziewczynę. Kapitan ma już 26 lat w tym roku. Stary wódz martwił się, że jeszcze się nie ożenił. Później kapitan powiedział, że jego rodzina przedstawiła mu dziewczynę i że złożył raport o ślubie. Stary wódz był ulżony”.

„…”

Widząc podziw Jacka dla Alaxa, Nina nie mogła dowiedzieć się więcej. Mądrze się zgodziła: „Twój lider jest całkiem miły”.

„To na pewno”. Jack się zaśmiał. „Brawo, po prostu żyj ustabilizowanym życiem z kapitanem. Na pewno będzie tak samo lojalny wobec ciebie, jak wobec kraju. Kapitan jest bardzo poważną osobą. Bez względu na to, jak piękne są kobiety na zewnątrz, nigdy nie spojrzy na nie dwa razy”.

Podejrzewał , że kapitan ma problemy ze swoją orientacją seksualną, ale kiedy zobaczyłNinę , w końcu zrozumiał, że żona kapitana jest tak piękna, że nie może być zainteresowany tymi przeciętnymi kobietami na zewnątrz.

Nina: Nie wie, czy ma jakieś wątpliwości, ale planuje być z Alaxem

Dobre miejsce.

Początkowo myślałem, że w domu nie ma zbyt wielu rzeczy, ale kiedy przyszło do przeprowadzki, poczułem, że jest ich całkiem sporo. Jack kilka razy tam i z powrotem przeniósł wszystkie stoły, ławki i inne rzeczy, a on strasznie się pocił ze zmęczenia.

W domu nie było dodatkowych kubków, więc Nina nie miała pojęcia, jak nalać mu szklankę wody. W końcu wpadła na pomysł i użyła nakrętki czajnika, aby nalać mu trochę zimnej wody.

„Nie przejmuj się, jeśli w domu nie będzie kubka”.

„Dziękuję, szwagierko”. Jack również nie był nieśmiały. Zdjął pokrywkę z butelki z herbatą i napił się wody. Przetarł usta rękawem i powiedział: „Szwagierko, dziękuję za ciężką pracę. Najpierw wrócę do wojska”.

" Dobry."

Nina sama posprzątała dom wewnątrz i na zewnątrz, a następnie użyła całej swojej siły, aby przenieść wszystkie stoły i ławy do domu i uporządkować je. Początkowo brudny dom, po tym jak go uporządkowała, stał się naprawdę ciepły i wygodny, i wyglądał trochę jak dom.

Nie wiem, jak zareaguje Alax, gdy wróci i zobaczy, że dom został przez nią tak ładnie posprzątany.

„Alax, jesteś w domu?”– z bramy dziedzińca dobiegł wyraźny głos.

Nina wyszła z domu i zobaczyła dziewczynkę w wieku około dwudziestu lat stojącą przy bramie podwórka. Trzymała za rękę małego chłopca w wieku pięciu lub sześciu lat. Nina znała tego chłopca. To był ten, którego uratowała wczoraj nad rzeką. Chłopiec wydawał się ją rozpoznać i w mgnieniu oka schował się za dziewczynką.

„Kim jesteś?”

Shirley zmierzyła Ninę wzrokiem od stóp do głów. W jej oczach malowało się zdziwienie, jakby ujawniała coś dziwnego.

„Jestem Alax, mój kochany. Jest w wojsku.”

Nina również patrzyła na dziewczynę przed sobą. Miała wierzbowe brwi, migdałowe oczy, cienkie usta, szczupłą sylwetkę i delikatne spojrzenie. Była ładna, ale jej strój był trochę dziwny. Miała na sobie kwiecistą sukienkę z sandałami i skarpetkami, przez co nie wyglądała ani na zachodnią, ani na wiejską.

„ Kochanek Alaxa ?” Shirley była zszokowana: „ Kiedy Alax się ożenił?”

Zanim Nina zdążyła odpowiedzieć, odwróciła się i z niepokojem zapytała chłopca: „Ethan, czy twój tata jest żonaty? Czy ona jest twoją macochą?”

Ethan spojrzał na Ninę i rozpoznał swoją macochę jako kobietę, która go wczoraj pobiła. Nadąsał się i prawie krzyknął: „Cóż, ona dopiero wczoraj wstąpiła do wojska”.