Rozdział 185 Nie mogę sobie pomóc. Kto uczynił mnie tak delikatnym?

Krew Luny zawrzała po usłyszeniu tego i usiadła na łóżku. „Dlaczego sama o tym nie pomyślałam? Chciałam je po prostu hodować dla zabawy. Zatrzymałabym dwie z nich, a resztę zjadłabym na mięso. Nigdy nie pomyślałam o tym, żeby je sprzedać za pieniądze. Och, jeśli naprawdę je hoduję, mogę kupić przynajmniej kilka funtów wieprzowiny więcej co miesiąc, a także zarobić trochę pieniędzy na przekąski dla dzieci”.

„Oczywiście, że możesz”– zachęcała ją Nina. „Króliki mogą po prostu jeść trawę. To łatwe, kłopotliwe i ekonomiczne. Nie muszą karmić zbożem jak kury i kaczki. Nawet jeśli nie zarabiasz pieniędzy, dzieci nadal mogą jeść mięso królicze, aby zaspokoić swoje pragnienia”.

W tej epoce jest niewielu hodowców na dużą skalę, a wiele osób boi się utraty pieniędzy i nie odważy się robić interesów. Zamiast tego cenią półtora akra ziemi u siebie bardziej niż swoje życie i będą walczyćłopatami, aż ich głowy zaczną krwawić, żeby zdobyć kawałek ziemi.