Rozdział 297

Jęczę ponownie, mocno, gdy Luca mnie dotyka, jego ręka przesuwa się powoli niżej, przesuwając palce po śliskiej skórze, którą tam znajduje. Subtelnie, poruszając się nawet o tym nie myśląc, przesuwam stopy dalej, chcąc, aby dotykał mnie głębiej, chcąc więcej.

„Dobra dziewczynka” – mruczy Luca, jego głos brzmi jak mruczenie w moim uchu. Podnoszę wzrok w jego stronę, wzrok mam zamglony, nie rozumiem, bo – bo co jest dobre – co zrobiłem

Ale Luca po prostu kręci głową i całuje mnie ponownie, przekazując słowa naszej więzi. Nie myśl, instruuje, jego głos jest delikatnym mruczeniem. Po prostu poczuj.