Rozdział 2

Elisa i Charli siedziały naprzeciwko siebie w kawiarni.

„Dlaczego nie mogę przyjąć sprawy?” Elisa podeszła do kanapy i usiadła. Widząc, że Charli kiwa głową z westchnieniem, Elisa uniosła brew i zapytała: „Czy możesz wyjaśnić dlaczego?”

„To dlatego, że...”

Charli zaczęła wyjaśniać sytuację otaczającą sprawę. Elisa stukała palcami w lewe udo, słuchając. Jej oczy pociemniały, gdy się zastanowiła. „To całkiem interesujące. Kim są strony zaangażowane?”

„Ja... myślę, że nie ma znaczenia, czy się dowiesz...”

Elisa spojrzała na Charli z ciekawością.

„Obie strony są wielkimi graczami w świecie biznesu, więc ta sprawa wiąże się z wieloma sprawami. Ich relacje się pogorszyły, a tym, który prosi o pomoc, jest pan Darcey. Rywalem pana Darceya jest...”

Charli westchnęła i smutno kontynuowała: „Twój mąż!”

Oddech Elisy przyspieszył.

Wtedy Charli przycisnęła rękę do piersi i z żalem powiedziała: „Wygląda na to, że ta sprawa nie jest dla nas. To tortura widzieć tak dużą sumę honorarium i nie móc jej przyjąć”.

Elisa bawiła się telefonem w milczeniu. Trudno było zobaczyć, co myśli.

Charli spojrzała na Elisę i pomyślała, że jest smutna. Poczuła ukłucie w sercu i pocieszyła ją: „Nie bądź smutna. Z twoją reputacją, jestem pewna, że możesz dostać więcej spraw i zarobić te pieniądze. Ale Iris, czy ty naprawdę jesteś rozwiedziona?”

Elisa zacisnęła usta. „Moje życie jest lepsze bez niego”.

Charli spojrzała na poważne spojrzenie Elisy i poczuła ulgę. „W końcu oprzytomniałaś! Zrobiłaś tak wiele dla tego śmiecia, ale on nigdy nie nauczył się cię doceniać. Uwolniłaś się od nieszczęścia, zostawiając go. Kochanie, szczerze ci gratuluję decyzji, którą podjęłaś!”

Gdy rozmawiali, do kawiarni weszły dwie znajome postacie, co sprawiło, że wyraz twarzy Elisy natychmiast pociemniał.

Mężczyzna miał na sobie czarny garnitur i srebrne mankiety koszuli, błyszczące tak zimno jak jego serce.

Kobieta obok niego miała na sobie białą sukienkę i wydawała się delikatna jak ptak. Nazywała się Linda Benett.

Elisa była zirytowana. Jaki zbieg okoliczności. Właśnie się rozwiedliśmy, a on teraz spotyka się ze swoją kochanką otwarcie.

Charli spojrzała na Elisę i zobaczyła, że jej wyraz twarzy się pogorszył. „Dlaczego te dwie tu są?”

Głos Charli był zbyt głośny i przykuł uwagę Garetha, co skłoniło go do odwrócenia się i zobaczenia ich. Jego wyraz twarzy natychmiast stał się groźny.

Co jest z tą kobietą? Wczoraj wieczorem podpisała papiery rozwodowe bez zastanowienia i nawet odrzuciła willę. Teraz znów pojawiła się w moim polu widzenia. Czy ona gra na trudną do zdobycia?

Elisa spojrzała mu w oczy i obojętnie się odwróciła, po czym pociągnęła Charli za sobą.

Jednak w pobliżu niej rozległ się mdły, słodki głos. „Elisa, ty też tu jesteś”.

Gdy zabrzmiał głos, Linda podeszła do nich z delikatnym uśmiechem. Spojrzała na Elisę niewinnie, jakby nie miała złych zamiarów.

Elisa prychnęła w duchu. Kto by pomyślał, że ta niewinna i łagodna kobieta potajemnie wysłała mi w tym miesiącu wiele intymnych zdjęć jej i Garetha?

Elisa uśmiechnęła się nieszczerze. „Linda, już wypisano cię ze szpitala? Wow, możesz chodzić tak szybko, nawet po trzech latach śpiączki. To cud!”

Ludzie w pobliżu spojrzeli na nich ciekawie, słysząc Elisę.

Linda przez chwilę wydawała się zdenerwowana, ale wkrótce odzyskała spokój. Odwróciła się do Garetha i uśmiechnęła się słodko. „Lekarz powiedział, że to wszystko dzięki oddanej opiece Garetha przez te trzy lata. To jego wytrwałość mnie obudziła i pozwoliła mi szybciej wyzdrowieć”.

Elisa nie mogła się powstrzymać, żeby nie spojrzeć na Garetha i uśmiechnęła się złośliwie. „Jak mogłam nie wiedzieć, że mój były mąż jest geniuszem medycyny? Szkoda, że nigdy nie studiował medycyny. Medycyna straciła geniusza!”

Ciekawscy widzowie usłyszeli to i byli ciekawi, jak rozwinie się dramat. Wymieniali spojrzenia i szeptali między sobą.

„Były mąż? Czy to znaczy, że kobieta w białej sukni jest kochanką? Czy jest kuzynką żony?”

„O mój Boże! To brzmi chaotycznie!”

„Jak ona śmie popisywać się przed żoną? Co za bezwstydna kobieta!”

Wyraz twarzy Garetha pociemniał, gdy słuchał gapiów. „Elisa, tak długo się mnie czepiałaś, a mimo to ośmielasz się tu przychodzić i udawać niedostępną. Jeśli znów pojawisz się w moim polu widzenia, pożałujesz tego!”

Elisa stłumiła wściekłość i uśmiechnęła się. „Żałować? Jak sprawisz, że będę żałować, panie Wickam?”