Rozdział 4 Rodzina Hideous Kins

Oczy Angeli rozszerzyły się. Jonathan uważał, że robi to, aby go zadowolić, aby wstawił się za nią u Christophera. „Nie zrobiłam tego! Naprawdę martwiłam się o ciebie”, Angela nerwowo zacisnęła dłoń i opuściła wzrok, mówiąc cicho, „A poza tym, nie mam już uczuć do Christophera”.

Niezależnie od tego, czy była to rodzina Kins, czy Christopher, skończyła być ich marionetką. Po tych słowach Angela odwróciła się i odeszła.

Patrząc jak odchodzi. Jonathan lekko zmarszczył brwi, jego spojrzenie stało się jeszcze bardziej intensywne...

W dniu wypisu ze szpitala, Santana zatrzymała się przy wejściu do szpitala. To była rodzina Kins, która przyjechała odebrać Fanny ze szpitala.

James uprzejmie otworzył drzwi samochodu dla Fanny, podczas gdy Zacharias szedł za nią, niosąc jej torby i pakunki. Wszyscy trzej wsiedli do samochodu, rozmawiając i śmiejąc się.

Samochód odjechał, a nikt nie zauważył obecności Angeli. Angela lekko się zaśmiała. wcale nie czując się rozczarowana.

Nagle zapragnęła uciec od tej rodziny. Bez względu na to, jak bogata była rodzina Kins, nie miała z nimi nic wspólnego. W ich oczach była po prostu klaunem. Obiektem ich żartów.

Rodzina Kins mieszkała za częścią mieszkalną dla pracowników fabryki odzieży w trzypiętrowym domu z wyjątkowymi dekoracjami. Był to najpiękniejszy widok w tej części mieszkalnej.

Kiedy George zrezygnował z pracy w rządzie i został jedną z pierwszych osób, które założyły firmę, trzeba powiedzieć, że George dokonał właściwego wyboru. Przez lata dorobił się fortuny, prowadząc firmę odzieżową i stał się obiektem zazdrości wszystkich w dzielnicy mieszkaniowej.

Rozpoczęły się godziny pracy, a na terenie osiedla było tylko kilku starszych mężczyzn grających w szachy, a także kilka kobiet w średnim wieku siedzących pod drzewami, wachlujących się i plotkujących.

Widząc Angelę powracającą z płócienną torbą na plecach, nie byli zbyt zaskoczeni, jakby od dawna byli do tego przyzwyczajeni. Ale jak zwykle nie mogli powstrzymać się od pytania z ciekawości.

„Angela, dlaczego wróciłaś sama? James i Zacharias pojechali odebrać twoją siostrę wcześnie rano. Dlaczego cię nie przywieźli z powrotem?”

Kiedy rozmowa zeszła na temat samochodów, w oczach pani Lindon pojawiła się nuta zazdrości. Bogactwo i potęga rodziny Kins zostały dostrzeżone przez wszystkich w dzielnicy mieszkaniowej.

W całym tym osiedlu nie było nikogo, kto by im nie zazdrościł.

Pani Lindon uchodziła za królową plotek w dzielnicy mieszkaniowej, wtrącającą się w sprawy wszystkich.

Zna wszystkie skandale i plotki krążące po okolicy. Czy to były drobne kradzieże, złośliwe psikusy, czy też otwarte romanse, wiedziała wszystko.

Pani Lindon wydawała się być bardzo „zaniepokojona” sprawami rodzinnymi, tak jak kiedyś. Angela kryła rodzinę Kins. twierdząc, że ma chorobę lokomocyjną i wymiotuje za każdym razem, gdy wchodzi do samochodu. Spacer był lepszy.

Jednak tym razem Angela nie planowała już ukrywać się ani zadowalać rodziny Kins. Nie było potrzeby kłamać.

„Tak naprawdę chciałam oddać samochód, ale moja siostra uważa, że jestem brudna i nie chce mnie wpuścić. Co mogę zrobić, pani Lindon? Mieszkam w domowym pomieszczeniu gospodarczym i strasznie tam śmierdzi. Jest tak niewygodnie , zwłaszcza w tak upalną pogodę”.

Gdy Angela mówiła, łzy napłynęły jej do oczu. Pociągnęła nosem i kontynuowała: „Nie mogę nawet jeść przy stole, dopóki moja siostra nie skończy posiłku. Wszystkie ubrania | są odziedziczone po mojej siostrze. a nawet ten plecak był czymś, czego nie chciała, zanim mogła go użyć”.

Grupa kobiet westchnęła i wyraziła współczucie Angeli.

Rodzina Kins, będąc tak bogatą, była zaskakująco skąpa. Traktowali swoją córkę jak służącą, jednocześnie rozpieszczali adoptowaną córkę. To było naprawdę niesprawiedliwe!

Okazało się, że ich dobroć wobec biologicznej córki była tylko fasadą. Traktowali adoptowaną córkę jak skarb, a własną córkę jak brud. Tylko rodzina Kins mogła zrobić coś takiego.

„Nie płacz, moja droga. Spójrz, co zrobiła nasza rodzina. Gdybym miała tak niesamowitą wnuczkę, z pewnością rozpieszczałabym ją jak drogocenny klejnot. Nie rozumiem, co oni myślą”.

„Przez większość czasu mogą wydawać się mili, ale okazuje się, że to wszystko jest fasadą. | Nie mogę uwierzyć, że rodzina Kins, z całym swoim bogactwem, byłaby tak skąpa wobec własnej córki. To naprawdę za dużo!”

Kiedy Angela słuchała tych słów, cień satysfakcji błysnął w jej oczach. To był dokładnie taki wynik, na jaki liczyła. Nie minie dużo czasu, zanim ta wiadomość rozniesie się po całym kompleksie. Zobaczmy, jak długo będą w stanie udawać. „Panie, muszę teraz wrócić i gotować. Jeśli się spóźnię, moi rodzice i bracia znowu mnie zrugają”. To stwierdzenie było prawdziwe. Umiejętności kulinarne Angeli były wysoko cenione przez rodzinę Kins.

Nie wiedziała, kiedy to się zaczęło, ale oprócz szkoły musiała przygotowywać trzy posiłki dziennie. To dlatego, że Fanny nigdy nie jadła posiłków przygotowywanych przez gospodynię. Angela musiała więc pracować do późna w nocy i wstawać przed świtem, aby gotować dla rodziny. Ale nie planowała już im serwować.

Pani Lindon była trochę zdziwiona i nie mogła powstrzymać się od pytania z ciekawością: „Czy rodzina Kins nie zatrudniła gospodyni? Dlaczego nadal potrzebują, żebyś przychodziła do domu i gotowała?”