Rozdział 279

Kilka minut później Elise wsiadła za Faye do samochodu i razem pojechały do jej domu znajomą drogą. Wysiadając, Elise ponownie zobaczyła znajomą willę, tym razem była to jej trzecia wizyta w tym miejscu. „Panno Sinclair, moja matka jest na górze na poddaszu. Zaprowadzę panią do niej teraz” — powiedziała Faye i zaprowadziła ją do domu. W tym samym czasie służąca poinformowała: „Panno Faye, stara pani wróciła”. Przez chwilę Faye była wyraźnie oszołomiona, ale szybko powstrzymała emocje i zwróciła się do Elise. „Przepraszam, panno Sinclair. Moja babcia jest w domu i muszę się z nią spotkać na chwilę.

Dlaczego nie każę służącej zaprowadzić pani na górę?” Elisa skinęła głową. „Jasne!” Następnie Faye poinstruowała służącą, aby pokazała Elise drogę na górę, a ona odwróciła się i poszła w przeciwnym kierunku dopiero po tym, jak Elise odeszła. Tymczasem Elise poszła za służącą na górę, aż dotarli na poddasze na najwyższym piętrze. Otwierając jej drzwi, służący powiedział: „Pani Sinclair, proszę”. Elise skinęła głową i weszła. W pokoju stara pani domu Andersonów, Bertha Jenkins, siedziała naprzeciwko szalonej kobiety i mruczała: „Jeanie, nasze życie jest takie nędzne!

Austin i Trevor leżą w szpitalu, a ty jesteś teraz w takim stanie, że zostawiasz mnie, abym walczyła z tym małym lisem. Jestem już stara i nie mam już tyle energii, aby sobie z tym radzić. Widząc, że ta rodzina zaraz wpadnie w ręce tego małego lisa, co myślisz, że powinnam zrobić…” Kobieta o imieniu Jeanie trzymała lalkę w rękach z pustym spojrzeniem w oczach, siedząc oszołomiona i nie mówiąc ani słowa. Nie otrzymując od niej żadnej odpowiedzi, Bertha otarła łzy z twarzy. Kiedy chciała wstać, wydawało się to dla niej trochę męczące z powodu gryzącego bólu kolan. „Pani… dlaczego tu jesteś?” Zdumiona Elise zastanawiała się, co ta starsza pani, której godzinę temu pomagałam, robi tutaj, w domu Andersonów?