Rozdział 27

Zacząłem wchodzić po schodach i w końcu wypchnąłem się z tunelu do czegoś, co mogłem opisać tylko jako płytką jaskinię. Była wykuta w klifie, ale przy plecaku mojego ojca nie było żadnych klifów.

„Gdzie jesteśmy?” Moja latarka przecięła kamień, a ja ruszyłem w stronę wejścia. Wysunąłem się i jakimś sposobem znalazłem się na skraju morza. Fale rozbijały się przed krawędzią klifu, a ja widziałem schody wycięte po lewej stronie prowadzące w górę. Więc poszedłem za nimi. Wspinałem się powoli i ostrożnie, mgła uderzała mnie w twarz. Krzyknąłem, gdy moja stopa poślizgnęła się na śliskim mchu i zacząłem machać ramionami, aby złapać równowagę. Podciągnąłem się na szczyt klifu i tam, na skraju polany, stał mały domek zwrócony w stronę nieba.

To było oszałamiające.