Pobierz aplikację

Apple Store Google Pay

Lista rozdziałów

  1. Rozdział 151
  2. Rozdział 152
  3. Rozdział 153
  4. Rozdział 154
  5. Rozdział 155
  6. Rozdział 156
  7. Rozdział 157
  8. Rozdział 158
  9. Rozdział 159
  10. Rozdział 160
  11. Rozdział 161
  12. Rozdział 162
  13. Rozdział 163
  14. Rozdział 164
  15. Rozdział 165
  16. Rozdział 166
  17. Rozdział 167
  18. Rozdział 168
  19. Rozdział 169
  20. Rozdział 170
  21. Rozdział 171
  22. Rozdział 172
  23. Rozdział 173
  24. Rozdział 174
  25. Rozdział 175
  26. Rozdział 176
  27. Rozdział 177
  28. Rozdział 178
  29. Rozdział 179
  30. Rozdział 180
  31. Rozdział 181
  32. Rozdział 182
  33. Rozdział 183
  34. Rozdział 184
  35. Rozdział 185
  36. Rozdział 186
  37. Rozdział 187
  38. Rozdział 188
  39. Rozdział 189
  40. Rozdział 190
  41. Rozdział 191
  42. Rozdział 192
  43. Rozdział 193
  44. Rozdział 194
  45. Rozdział 195
  46. Rozdział 196
  47. Rozdział 197
  48. Rozdział 198
  49. Rozdział 199
  50. Rozdział 200

Rozdział 140

To mnie tylko obrzydzi

Im więcej Cooper myślał o przeszłości, tym większy ból w piersiach go bolał. Jego głos był niski, gdy zapytał: „Genev, proszę?” „O czym tu rozmawiać?” Genevieve prychnęła i poprawiła włosy, które były potargane od wiatru. „O tym, jak zabiłaś moich rodziców? Albo o tym, jak ukradłaś mi Specter Corporation?” Cooper milczał, chociaż chciał coś dodać. Zacisnął usta i poczuł gorzki smak w ustach. Powodem, dla którego teraz tak wyglądamy, jest moja wina. Zasłużyłem na to. „Cooper, proszę, nie nazywaj mnie więcej tym imieniem. To mnie tylko obrzydzi”. Genevieve spojrzała na niego zimnymi oczami, po czym wzięła swój bagaż i wyszła, mówiąc Patrickowi: „Chodźmy, Patrick”. Patrick wziął drugi bagaż i pospieszył za nią. Tymczasem Cooper pozostał w miejscu w milczeniu. Patrzył, jak Genevieve bezdusznie weszła na lotnisko i zniknęła mu z oczu z gorzkim uśmiechem na twarzy. Niespodziewanie zbierał to, co zasiał. Christopher, asystent Coopera, odczekał jeszcze chwilę, zanim popchnął bagaż tego ostatniego do przodu i ostrożnie poinformował: „Panie Sutton, pański bagaż jest tutaj”. „Okej. Zadzwoń do mnie, jeśli w firmie będzie jakiś nagły wypadek”. Głos Coopera był chrapliwy, gdy zabierał bagaż, jego oczy za okularami były pozbawione emocji. Christopher spojrzał na Christophera i zawahał się. „… Tak”. Po podaniu Cooperowi płaszcza, Christopher nie mógł się powstrzymać i powiedział: „Panie Sutton, czy mam iść do Xedells zamiast pana? Słyszałem od innych, że pan Faulkner nadal tam jest, a Xedells jest pod wpływem rodziny Faulknerów. Jeśli pan tam będzie, pan Faulkner otrzyma wieści”. Kiedy usłyszał przypomnienie, Cooper podniósł głowę i spojrzał na Christophera. „Myślisz, że Armand nie dowie się, że spotkałem tę osobę? Ma oczy wszędzie, więc może łatwo zdobyć informacje”. „Więc… Dlaczego upierasz się, żeby pójść do Xedells?” Christopher był zdezorientowany i argumentował: „To nie pierwszy raz, kiedy miałeś skandal. Jeśli ktoś opublikuje zdjęcia, nasz zespół ds. reklamy może je zatuszować. Ostatecznie wszystko zostanie zapomniane, ponieważ pani Hall nie żyje…” Christopher wiedział i pamiętał, że Cooper chciał znaleźć Ericę. Dlatego wysłał więcej ludzi do różnych stanów, aby jej szukali. Niestety, kiedy ją znaleźli, była już martwa. Chwilę później ktoś znalazł Coopera i pokazał mu kilka zdjęć. Wyglądało na to, że odniósł wiele korzyści ze śmierci Erici. Dlatego ta osoba chciała zawrzeć umowę z Cooperem. Christopher nie mógł powstrzymać się od powiedzenia: „Pan

تم النسخ بنجاح!