Podarta sukienka i pognieciona koszula leżały porozrzucane obok hotelowego łóżka.
Hanna Wheeler znalazła się w sidłach potężnej ręki, jej zmysły zostały przytępione przez wirujące działanie silnego narkotyku i gorący oddech nieznanego mężczyzny.
Z chrapliwym głosem i całym ciałem płonącym, znosiła nawałnicę jego agresywnych pocałunków.
Dziwna mieszanka bólu i przyjemności sprawiła, że dreszcze przeszły jej po skórze, a potem poczuła nieprzyjemne uczucie między nogami.
Jednak pośród tej mgły przypomniała sobie, jak jej narzeczony, Ryland Quinn, za namową jej siostry, Emerie Wheeler, poczęstował ją kieliszkiem wina.
Gdyby Ryland, ten łajdak, nie podał jej narkotyków, jak znalazłaby się w pokoju tego mężczyzny i zostałaby poddana takim torturom?
Przerosło jej najśmielsze wyobrażenia, że łagodny i troskliwy narzeczony, którego myślała, że zna, zdradził ją, wplątując się w związek z Emerie, adoptowaną córką jej rodziców.
Odurzył ją, chcąc zniszczyć jej reputację. Gdyby nie uciekła, mogłaby paść ofiarą gangu łobuzów.
W stanie półprzytomnym, zaciskając zęby, szepnęła: „Ryland Quinn...”.
Mężczyzna zatrzymał się, jego głos był niski i zimny. „Hanna?”
Czy on ją znał?
Próbując otworzyć oczy, mogła dostrzec jedynie jego zimne, czerwone oczy.
Pogrążona w ekstazie, oparła się o ramię mężczyzny, bez tchu.
Wszystko przypominało koszmarny sen.
Hanna nie była pewna, kiedy straciła przytomność w wyniku ich intymności. Po prostu czuła się niekomfortowo w całym ciele i miała zawstydzający dyskomfort między nogami, kiedy się obudziła.
Gdy spojrzała na prześcieradło i sugestywne czerwone ślady na swoim ciele, powróciły wspomnienia poprzedniej nocy.
Jak mogła dzielić intymne chwile z nieznajomym?
Ale on zwrócił się do niej po imieniu. Znał ją.
Jej twarz pociemniała.
Była córką Wheelerów. Jednak gdy się urodziła, została nieumyślnie zabrana przez inną rodzinę. Dopiero gdy miała osiemnaście lat, wróciła do rodziny Wheelerów.
Ale rodzina Wheelerów była wobec niej całkowicie obojętna. Raczej byli stronniczy wobec Emerie, fikcyjnej córki. Jej pięciu starszych braci zawsze stawało po stronie Emerie i źle traktowało Hannę.
Mimo to Hanna nie żywiła urazy do swoich braci ani Emerie. Ale teraz spiskowali przeciwko niej. Przyrzekła, że nie odpuści im tak łatwo.
Czy ten mężczyzna był częścią ich nikczemnego spisku, próbując splamić jej status zaręczyn?
Światło w łazience migotało, a wtórował mu delikatny strumień wody, gdy mężczyzna kontynuował prysznic.
Po przebraniu się w nowe ubranie Hanna mocno zacisnęła usta. Bała się tracić czas na próby odgadnięcia, kim on jest. Chciała tylko jak najszybciej stamtąd wyjść.
Podeszła na palcach do drzwi. Ale gdy do nich dotarła, drzwi łazienki otworzyły się.
Głęboki, donośny głos zapytał: „Już wychodzisz? Czy powiedziałem, że możesz wyjść?”
Twarz Hanny zbladła, gdy zobaczyła jego rysy.
Jak mógłby być wujem Rylanda一Chrisem Willisem, głową potężnej rodziny Willisów?
Hanna nieświadomie się cofnęła i została złapana za nadgarstek.
Szeroko otwarte w szoku oczy, wpatrywały się w Chrisa. Jego ciało było owinięte jedynie ręcznikiem kąpielowym, a włosy mokre. Krople wody spływały z jego włosów, brody, szerokich ramion, mięśni klatki piersiowej do potężnych dolnych mięśni brzucha. To był naprawdę zapierający dech w piersiach widok.
Odsłaniając słaby uśmiech, ale wciąż zimny, pochylił się, przyciskając ją do ściany. „Więc, panno Wheeler, poznajesz mnie?”
Chociaż Hanna nie chciała znać Chrisa, nie była w stanie udawać.
Wczoraj były urodziny Rylanda i poznała Chrisa. Był stałym gościem w wiadomościach finansowych i był dobrze znany w całym kraju .
Jako przywódca rodziny Willis, Chris miał opinię okrutnego i zimnego. Wiele kobiet próbowało wpełznąć do jego łóżka i zostać jego żoną przez lata. Żadna z nich nie skończyła się dobrze.
O nie! Jak mogła zdenerwować Chrisa?
W myślach nazwała Rylanda dupkiem. Nie wtargnęłaby do pokoju Chrisa, żeby uciec przed tymi bandytami, gdyby jej nie odurzył.
Teraz, kiedy ją złapał, co powinna zrobić?
