Rozdział 60

Hukowi towarzyszy brzęk tłuczonego szkła i spadający gruz, coś uderza mnie w głowę i wszystko robi się czarne. Ręce wyrywają mnie z łóżka, gdy odzyskuję przytomność. Dzwoni mi w uszach, a oczy pieką. Nie widzę nic, gdy jestem wynoszona z łóżka. Słyszę przerażone krzyki, ale nie mogę zrozumieć, co ktoś mówi. Strach mnie ogarnia, gdy próbuję gorączkowo pocierać oczy, muszę zobaczyć, co się dzieje. Moje ręce odmawiają współpracy i bezskutecznie machają rękami. Zapach gryzącego dymu wypełnia mój nos, a następnie kaszlę, gdy uderza w moje płuca.

„Dot” – słyszę ryk Jacka, ale dźwięk jest stłumiony, jakbym miała słuchawki w uszach. „Proszę, napraw ją, musisz ją naprawić” – błaga Jack i czuję, jak klęka, trzymając mnie w ramionach.

„Zostań z nami, mała dziewczynko” – słyszę Ethana. Nie wiem, dokąd według niego zmierzam, bo to, co jest w moich oczach, praktycznie mnie oślepia.