Rozdział 30

Podążam za Alexandrem do pierwszego pokoju i moja szczęka opada. Jest ogromny! A to łóżko ma prawie rozmiar całego mojego pokoju w domu. Musi mieć specjalnie przygotowaną pościel, bo to nie jest standardowy rozmiar.

„Cóż, ten jest najwyraźniej twój” – Aleksander śmieje się, widząc mój wyraz twarzy.

„Co? Nie mogę w tym spać, bo się zgubię”