Rozdział 109

„Tak, trochę tak, ale wiem, że jeśli naprawdę czegoś chcę, mogę tego zażądać, a ludzie nie mogą mi odmówić” – przyznaje, nerwowo żując dolną wargę.

„A czy czegoś żądałaś od Conera? Ponownie, sugeruję, żebyś nie kłamał. Sprawdzę, jak bardzo Coner był poddawany przymusowi później dzisiaj”, unoszę brwi, patrząc na nią.

„Tak” – mówi z pokonanym prychnięciem. „Właśnie tak odkryłam, że potrafię to zrobić. Przez miesiące mnie ignorował, ciągle uciekając na spotkanie ze swoją dziewczyną i odrzucając moje zaloty. Pewnego dnia warknęłam i skonfrontowałam się z nim. Zapytał, czego od niego chcę, a ja powiedziałam, że chcę, żeby pragnął mnie bardziej niż swojej dziewczyny. Przez sekundę miał takie oszołomione spojrzenie, a potem mnie pocałował” – wzrusza ramionami. Potwierdzając to, co podejrzewałam odkąd odkryłam jej moc. Teraz wszystko nabrało sensu. Nie mogłam zrozumieć, jak Coner mógł wybrać tę dziewczynę zamiast Sophii. Nie jest brzydką dziewczyną, ale jej postawa i osobowość pozostawiają niesmak w moich ustach. Nie dorównuje mojej małej kusicielce.