Rozdział 2

Dowiedziawszy się, że Leanna wniosła o rozwód, Zoe Hart, jako jej najlepsza przyjaciółka, poświęciła około dziesięciu minut swojego czasu na przeklinanie Aidana, zanim w końcu zapytała: „Ten skurwiel naprawdę nie zaoferował ci ani grosza? Wiesz, ile płaci tym modelkom, z którymi się zadaje? On jest naprawdę skąpy dla swojej żony”.

„On nie jest skąpcem. Poza tym, przez ostatnie trzy lata brałam od niego całkiem sporo pieniędzy. To naprawdę wielkie szczęście, że nie chciał wszystkiego z powrotem”.

„Nie możesz tak myśleć. Jesteście mężem i żoną; jego pieniądze są twoje, a twoje pieniądze nadal są twoje! Poza tym, on pieprzy cię za darmo każdego dnia, więc co jest złego w wydaniu odrobiny jego pieniędzy?”

Leanna poczuła, jak jej oko drgnęło. „Możesz to stonować?”

Gdy Zoe się uspokoiła, odpowiedziała: „Przepraszam, że nie kontrolowałam swojego gniewu”.

Leżąc na kanapie, Leanna przeklęła ze złością, ponieważ nie mogła już dłużej powstrzymywać popędu. „Wiesz, co ten skurwysyn powiedział mi dzisiaj, gdy poprosiłam o rozwód? Zapytał mnie, ile od niego chcę! Nawet nie spojrzał na papiery rozwodowe, a mimo to miał czelność zakładać, że moja chciwość jest ważniejsza od jego majątku? Czy musiał posunąć się aż tak daleko?”

„To mi przypomina, dlaczego chciałeś rozwodu? Powinieneś to po prostu przeciągnąć i zobaczyć, kto pierwszy się podda”.

Po usłyszeniu tego Leanna opanowała się i odpowiedziała: „Och. To dlatego, że Mia jest w ciąży”.

Mia Clark stała się ostatnio coraz popularniejszą modelką, ale zbliżyła się do Aidana tak bardzo, że nawet niewidomy wyczuł, że coś jest nie tak.

Po trzech latach małżeństwa Leanna wiedziała, jak bardzo jej nienawidził, ponieważ uważał za bardzo hojne z jego strony to, że przyjeżdżał do domu dwa razy w miesiącu.

Nawet gdy wykonywali tę czynność, była ona czysto fizyczna, pozbawiona jakiegokolwiek uczucia.

Chciał za wszelką cenę sprawić jej cierpienie.

Ponieważ Mia nie była pierwszą kobietą, z którą miał intymne relacje, Leannie to nie przeszkadzało.

Wszystko to jednak uległo zmianie, gdy tydzień wcześniej z radością wybierała prezent na trzecią rocznicę ślubu, zanim Mia nagle pojawiła się przed nią z raportem o ciąży i wyniośle oznajmiła: „Jestem teraz w ciąży, więc czas, żebyś oddała mi stanowisko pani Pearson”.

Po zapoznaniu się z raportem dotyczącym ciąży Leanna stwierdziła, że lata oszukiwania samej siebie znów dały jej się we znaki.

Te wspomnienia przepłynęły przez nią, jakby coś jej mówiły. Leanna, nie uważasz, że ta kobieta przed tobą jest bezwstydna i obrzydliwa? Ale czekaj. Czy ty nie wyszłaś za Aidana tą samą metodą? Dziecko za małżeństwo w zamian.

Sprawiłeś, że on również poczuł obrzydzenie.

Teraz była to po prostu kolejna osoba stosująca jej metody.

Jednak Zoe była wściekła, gdy to usłyszała. „Jak to możliwe, że te dwie sprawy są takie same? Kiedy byłaś żoną Aidana, on wtedy był jeszcze singlem. Z drugiej strony, Mia wiedziała o was dwojgu, a mimo to postanowiła to zrobić. Jest po prostu bezwstydną lafiryndą!”

„Cokolwiek. Tak czy inaczej, to wszystko nie ma znaczenia” – podsumowała Leanna. „Tak naprawdę, nie przespałam ani jednej nocy przez te trzy lata, odkąd jestem z nim w związku małżeńskim. Jakkolwiek to ująć, rzeczywiście został wtedy zmuszony do poślubienia mnie. Teraz jest całkiem miło, że jesteśmy rozwiedzeni, bo nic mu nie jestem winna”.

Po półgodzinnym obrażaniu Mii i Aidana Zoe w końcu zaprowadziła śpiącą Leannę do sypialni. „Możesz tu zostać, skoro mój chłopak i tak nie jest w pobliżu. Właściwie trochę się boję mieszkać sama w tak wielkim domu”.

Ziewająca Leanna skinęła głową. „Dobranoc”.

Następnego popołudnia umowa rozwodowa pojawiła się na biurku Aidana. Z podpisem Leanny na dole papieru, poczuła się jak protest skierowany do niego.

Jonathan Stoll spojrzał na surową minę swojego pracodawcy, zanim podszedł i powiedział: „Prezydencie Pearson, właśnie potwierdziłem to z personelem Castor Villa. Wspomnieli, że ta pani wyprowadziła się wczoraj wieczorem. Poza rzeczami osobistymi nie zabrała niczego więcej”.

Zamykając dokumenty rozwodowe, Aidan odrzucił je na bok. „Wyprowadza się, nie zabierając ani jednej rzeczy? Powiedz mi, w jaką grę twoim zdaniem gra w tym momencie?”

A jednak Jonathan nie odpowiedział mu. To nie tak, że jest moją żoną. Skąd miałbym cokolwiek o tym wiedzieć?

Ponieważ nie spodziewał się usłyszeć niczego konstruktywnego od Jonathana, słabo poinstruował: „Możesz już iść”.

Po zrobieniu dwóch kroków do przodu Jonathan odwrócił się i poinformował: „Prezydencie Pearson, spersonalizowany naszyjnik od Aeras dotarł. Czy nadal…”

Ten naszyjnik miał być prezentem od Aidana dla Leanny na ich trzecią rocznicę. Najwyraźniej wyglądało na to, że nie będą go już potrzebować.

"Wyrzuć to."

W tych słowach nie było żadnych emocji.

Jonathan odpowiedział: „Zrozumiano”.

Gdy wyszedł z pokoju, Aidan ponownie wziął do ręki umowę rozwodową i spojrzał na podpis, po czym uśmiechnął się chłodno.

Kobieta, która poświęciłaby się tylko po to, by odegrać perfekcyjną rolę w zwabieniu mnie do domu i zmuszeniu do poślubienia jej z powodu dziecka... Jak osoba tak zła i wyrachowana mogła kiedykolwiek zmienić zdanie?

Musiała mieć nowy zamiar, nowy cel sam w sobie.

Nie wahając się, zgniotł dokument i natychmiast wyrzucił go do kosza na śmieci.

…

Z drugiej strony Leanna, która czekała w domu już od kilku dni, nie otrzymała żadnej odpowiedzi od Aidana, ponieważ jej wiadomość pozostała nieodczytana.

Pierwszego dnia napisała: „Czy otrzymałeś dokumenty rozwodowe? Już je podpisałam. Proszę, powiedz mi, kiedy będziesz miał czas, żebyśmy mogli pójść do Biura Spraw Cywilnych, żeby je poświadczyć. Okej?”

Tekst był uprzejmy i troskliwy.

Drugiego dnia przyszła kolejna wiadomość. „Cześć. Czy widziałeś moją wiadomość? Czy jest coś, co ci się nie podoba w warunkach rozwodu?”

Słowa były odważniejsze, bo prowokowały jego reakcję.

Trzeciego dnia... „Prezydencie Pearson, wiem, że jest pan zajętym człowiekiem, ale czy mógłby pan znaleźć chwilę czasu, aby omówić ze mną ten rozwód?”

Leanna nadal postanowiła zachować cierpliwość.

Czwartego dnia… „Aidan Pearson, czy możesz nie ciągnąć tego dłużej niż to konieczne? Jeśli naprawdę aż tak mnie nienawidzisz, to po prostu to zrób, a obiecuję ci, że nigdy więcej się nie zobaczymy. Dziękuję!!!”

Jeśli nie mogę czegoś znieść dłużej, to po prostu nie muszę tego robić.

Piątego dnia…

'Ten użytkownik zablokował Cię tymczasowo. Spróbuj ponownie później.'

Hmmm.

Skurwiel.

Leanna odłożyła telefon, natychmiast wstała i postanowiła udać się do klubu Patheon.

Jednak wyglądało na to, że nie miała szczęścia, ponieważ nie wpadła na Aidana. Zamiast tego wpadła na jego przyszłą żonę.

Mia, która pierwotnie była tu, żeby zjeść z przyjaciółmi, dotarła do wejścia tylko po to, żeby zobaczyć stojącą tam Leannę. Z szyderczym śmiechem podeszła na obcasach i zadrwiła: „Och, nie. Nie mów mi, że wciąż nie zapomniałaś o Aidanie i przyszłaś go szukać?”

Leanna spojrzała na nią, nie mówiąc ani słowa.