Rozdział 466

Serce Sabriny zapadło się na jego słowa, ale udało jej się zachować spokój na zewnątrz. Unikała patrzenia bezpośrednio na Sebastiana, zamiast tego odwróciła się, by spojrzeć za okno. Jej wyraz twarzy był obojętny, niemal jakby była uwięziona we własnym świecie i nic poza nim nie mogłoby jej zainteresować ani wpłynąć na nią. Prawdopodobnie pozostałaby taka sama, nawet gdyby ktoś przystawił jej nóż do gardła.

Sebastianowi zawsze podobał się ten wyraz jej twarzy i sposób, w jaki siedziała prosto. Wyciągnął rękę, by delikatnie ją przytrzymać zza pleców, Sabrina nie sprzeciwiła się temu i pochyliła się ku niemu jak mały, przytulaśny kociak. Mógł jej tylko przypomnieć, by nie przejmowała się tym, co stało się z Emmą, ale przeczytała teksty i zrozumiała, że jego przyjaźń z rodziną Poole była po prostu zbyt cenna dla kobiety, którą Sebastian przyprowadził do domu, by kwestionowała cokolwiek z nimi związanego. Mogła też istnieć możliwość, że celowo został z rodziną Poole w mieście Kidon przez ostatnie kilka dni właśnie dlatego, że wiedział, że Emma planuje ją upokorzyć?

„Jaka ze mnie żałosna istota”, pomyślała i nie wypowiedziała ani słowa przez resztę jazdy. Nie mogła nawet przypomnieć sobie, co Aino mówiła jej przez większość czasu ,