Rozdział 398

„No cóż, to dobrze.”

„Wiem, że to nie jest właściwy moment, oczywiście”. Fi pokręciła głową, a potem wzruszyła ramionami. „Żeby dziadek się tu wprowadził. I może nie będzie właściwego momentu. Ale po prostu chcę mieć to gotowe, na wszelki wypadek. Na wypadek, gdyby nadszedł czas, kiedy będzie gotowy do przeprowadzki i będziemy mogli bezpiecznie go tu przywieźć, a ja mogłabym spędzić z nim część jego ostatnich dni. Kto wie, czy taki czas nadejdzie, ale jeśli tak, chciałabym, żeby pokój był gotowy i czekał”.

„To ma sens”. Wyciągnęłam rękę i pogłaskałam Emmę po policzku. „Jak mogę pomóc? Potrzebujesz czegoś ode mnie, żeby rozpocząć remont?”