Rozdział 193 Zadanie Ashiny: 61

Obudziłam się dziś rano z najbardziej ekscytującą i przerażającą myślą w moim życiu. Jutro mój ślub! Jestem podekscytowana, niespokojna i przerażona na śmierć w tym samym czasie! Conri jest zdecydowanie miłością mojego życia. Ciągle mi powtarza, że kocha mnie odkąd mieliśmy dziesięć lat, ale nigdy nie powiedziałam mu, że zakochałam się w nim mniej więcej w tym samym wieku. Nawet nie pamiętam, kiedy to się stało ani jak to sobie uświadomiłam. Zawsze miałam nadzieję, że zostanie moim kumplem. Dlatego tak bardzo cieszyłam się, że odrzuciłam Mike'a. Ten facet był pieprzonym idiotą. Mój Conri, mój książę, jest tysiąc razy lepszy; umysłem, ciałem, wyglądem i sercem. Wiem, że nie ma wielu mężczyzn, którzy by przy mnie wytrwali, kiedy byłam sparaliżowana. Wiem też, że gdyby zostali, nie poświęciliby czasu na szukanie sposobów, aby mnie zadowolić, nie sprawiając, że czułabym się dla nich ciężarem. Conri zawsze traktował mnie jak równą sobie i nic gorszego. Nie wiem, jak mogłam mieć tyle szczęścia, ale nigdy nie będę tego brać za pewnik... nigdy.

Obudziłam się dziś rano z najbardziej ekscytującą i przerażającą myślą w moim życiu. Jutro mój ślub! Jestem podekscytowana, niespokojna i przerażona na śmierć w tym samym czasie! Conri jest zdecydowanie miłością mojego życia. Ciągle mi powtarza, że kocha mnie odkąd mieliśmy dziesięć lat, ale nigdy nie powiedziałam mu, że zakochałam się w nim mniej więcej w tym samym wieku. Nawet nie pamiętam, kiedy to się stało ani jak to sobie uświadomiłam. Zawsze miałam nadzieję, że zostanie moim kumplem. Dlatego tak bardzo cieszyłam się, że odrzuciłam Mike'a. Ten facet był pieprzonym idiotą. Mój Conri, mój książę, jest tysiąc razy lepszy; umysłem, ciałem, wyglądem i sercem. Wiem, że nie ma wielu mężczyzn, którzy by przy mnie wytrwali, kiedy byłam sparaliżowana. Wiem też, że gdyby zostali, nie poświęciliby czasu na szukanie sposobów, aby mnie zadowolić, nie sprawiając, że czułabym się dla nich ciężarem. Conri zawsze traktował mnie jak równego sobie i nic gorszego. Nie wiem, jak miałem tyle szczęścia, ale nigdy nie będę tego brał za pewnik... nigdy.

Sama myśl o tym sprawia, że zaciskam uda. Odwracam się i patrzę na Conriego. Wiem, że nie śpi, bo próbuje ukryć uśmiech. Słucha moich myśli i widzę, że on również jest na mnie gotowy. Omijam wszelkie formy gry wstępnej i wspinam się na niego. Otwiera oczy i unosi jedną brew. „Potrzebujesz czegoś, mały kolego?” Powiedziałem. „Tego samego, czego potrzebujesz”. Nadziewam się na jego twardego jak skała członka. Zaczynam go ujeżdżać i w mgnieniu oka rozpadam się na milion kawałków. Kontynuuję, aż oboje jesteśmy nasyceni. Padam na niego, a on mówi: „Cóż, co to spowodowało?” Żartobliwie ugryzłem go w klatkę piersiową i powiedziałem: „Nie mów mi, że nie słuchałeś moich myśli. Widziałem, że zachowujesz się, jakbyś spał”. On się zaśmiał i powiedział: „Wiesz, że tak zrobiłem i podobało mi się to, co usłyszałem”.