Rozdział 7

Helen siedziała obok Sashy i bez końca mówiła jej o tym, że powinna częściej kontaktować się z Francisem dla dobra interesów ich rodziny. Od początku nie miała żadnego szacunku dla uczuć Matthew, który był jej zięciem.

Utrzymując milczenie, Matthew skupił całą uwagę na Sashy, która trzymała brwi ściągnięte odkąd wsiadła do samochodu. Jej wyraz twarzy był poważny i nie powiedziała ani słowa, dając mu wrażenie, że była naprawdę zirytowana. Serce Matthewa cierpiało, gdy pomyślał: Czy to cię aż tak denerwuje, że wracasz ze mną do domu? Czy Francis jest taki ważny?

Niedługo potem dotarli do wejścia do swojej wspólnoty. Podczas gdy Matthew poszedł zaparkować samochód, reszta poszła na górę. Docierając do progu z bagażem, Matthew usłyszał głos Helen dochodzący ze środka: „Sasha, twój ojciec ma rację. Nie ma dla ciebie przyszłości, jeśli będziesz trzymać się Matthew. Całe Eastcliff wie, że nigdy wcześniej nie byliście intymni. Nawet jeśli teraz się z nim rozwiedziesz, twoja reputacja nadal będzie nieskażona, a wielu bogatych młodych panów będzie cię gonić. Zdecydowanie możesz znaleźć kogoś, kto jest tysiące razy lepszy od niego, więc dlaczego wybierasz pozostanie na drodze, o której wiesz, że ma ślepy zaułek?”

Kolejny ból przeszył serce Matthew; to nie był pierwszy raz, kiedy wygłaszali takie komentarze na jego temat. Udając, że nic nie podsłuchał, otworzył drzwi i wszedł.

Helen prychnęła, gdy go zobaczyła, bez śladu poczucia winy na twarzy. Zamiast tego spojrzała na niego konfrontacyjnie. „Tak długo zajęło ci samo zabranie bagażu. Jaki mięczak!” Przez zaciśnięte zęby, kontynuowała strofowanie go: „Matthew, czy nie możesz być trochę bardziej godny, żeby Sasha nie wstydziła się z twojego powodu?”

„ Co się ze mną dzieje?” – warknął Matthew, nie mogąc się powstrzymać.

Helen odpowiedziała agresywnie: „Gdyby nie ty, może Sasha mogłaby zawrzeć wielką umowę, spędzając więcej czasu z młodym mistrzem Cooperem, a my moglibyśmy przynajmniej przeprowadzić się w inne miejsce. To wszystko dlatego, że tam byłeś, wpłynęło na nastrój młodego mistrza Coopera. Straciliśmy teraz ogromny potencjał biznesowy. Czy wiesz o tym?”

Marszcząc brwi, Matthew pomyślał: Czy ty obwiniasz mnie za to? Nie wiesz, jakie ukryte motywy ma Francis? Więc według twojej logiki powinienem po prostu być tchórzem i pozwolić mojej żonie umawiać się z innymi mężczyznami w zamian za interesy? Powstrzymując gniew, Matthew zaczął: „Mamo—”

„Nie nazywaj mnie tak!” wtrąciła od razu. „Nie jesteśmy ze sobą aż tak blisko!”

Krew natychmiast napłynęła mu do twarzy. „Francis ma niecne zamiary wobec Sashy i was obojga… oboje wiedzieliście o tym wszystkim. W ogóle nie miał zamiaru omawiać z nią żadnych okazji biznesowych. Chciał tylko… wykorzystać Sashę!”

„ A co z tego, że tak było?” krzyknęła Hellen. „Spotkania towarzyskie są nieuniknione, kiedy chcesz zawrzeć umowę biznesową. W każdej innej rodzinie to mąż wychodzi na spotkania towarzyskie, ale w przypadku bezużytecznego śmiecia takiego jak ty jest odwrotnie. To twoja żona musi zarabiać na życie, żeby cię wyżywić. Czy teraz masz czelność ją krytykować?”

Matthew bronił się pospiesznie: „Nie krytykuję jej”.

„ Dość!” powiedziała Sasha cichym głosem i spojrzała gniewnie na Matthew. „Jestem zmęczona!”

Kiedy Sasha wróciła do swojego pokoju, Helen rzuciła Matthew wściekłe spojrzenie. „Słyszałeś to? Sasha powiedziała, że jest zmęczona. Pospiesz się i zrób pranie teraz. Ponadto, ponieważ nie wracałeś przez cały dzień, w kuchni czeka na ciebie mnóstwo naczyń. Posprzątaj to wszystko teraz!”

Matthew zacisnął szczękę, ale i tak poszedł dalej i na koniec dokładnie posprzątał pokój. Przez te trzy lata przyzwyczaił się już do takiego traktowania. Nie miało dla niego znaczenia, jak traktują go Cunninghamowie, ponieważ jedyną rzeczą, na której mu zależało, był pogląd Sashy na jego temat! Teraz, gdy odziedziczył dziedzictwo swojej rodziny po wisiorku z jadeitu i nabył zdolność kontrolowania życia i śmierci innych, powstanie przeciwko nim byłoby bułką z masłem.

Innymi słowy, zdecydowanie miał to, co potrzeba, aby przekształcić Cunninghamów w wpływową rodzinę w Eastcliff. Ale pytanie brzmiało, czy Cunninghamowie byli warci jego wysiłku?

Odpowiedź na to pytanie zależała od postawy Sashy wobec niego! Jeśli Sasha nie żywiła do niego żadnych uczuć, to powinien zrezygnować z tego trzyletniego małżeństwa. Z drugiej strony, jeśli nadal go kochała lub troszczyła się o niego, to on wziął na siebie odpowiedzialność, jaką powinien dźwigać mąż. Matthew pomyślał: Jeśli mnie nie zostawisz, to będę z tobą, dopóki śmierć nas nie rozłączy!

Po skończeniu obowiązków domowych Matthew poszedł do pokoju, w którym były dwa łóżka. Szersze należało do Sashy, a drugie, które miało mniej niż trzy stopy szerokości, należało do niego.

Sasha siedziała przy toaletce oszołomiona, jakby myślała o czymś, ze smutnym wyrazem twarzy. Kiedy usłyszała, że wchodzi, odwróciła głowę na bok i otarła łzy z kącika oczu. Ale Matthew widział wszystko i spanikował. Co się dzieje z Sashą?

Przez ostatnie trzy lata bardzo dobrze poznał Sashę. Chociaż nosiła tytuł najpiękniejszej kobiety Eastcliff, ze swoją upartą osobowością odmawiała osiągnięcia czegokolwiek tylko przez swój wygląd. Zamiast tego była zdecydowana dążyć do sukcesu za pomocą własnych umiejętności.

W firmie należącej do jej rodziny Sasha zaczynała od najniższego stanowiska i krok po kroku pięła się w górę aż do najwyższego szczebla zarządzania, na którym była teraz. Fakt, że była szefową jednej z firm Cunninghamów, był wynikiem jej ciężkiej pracy. Przez tak długi czas znosiła wszystkie trudności i wyzwania, nie roniąc ani jednej łzy.

Ale co teraz? Dlaczego po powrocie z podróży służbowej stała się taka? Co dokładnie wydarzyło się podczas podróży? Matthew nie mógł powstrzymać się od przypomnienia sobie rozmowy telefonicznej, którą odbył z Francisem ostatniej nocy, a jego serce zabiło mocniej. Czy to możliwe, że zrobił Saszy coś niewybaczalnego?

Myśl o tym sprawiła, że zacisnął dłonie w pięści, czując przeszywający ból w klatce piersiowej. „Sasza, co dokładnie… się wydarzyło?” zapytał cicho.

Rzuciła mu spojrzenie i rzekła zimnym wzrokiem: „Nic się nie stało!”

Próbując uspokoić się, Matthew pocieszył: „Powiedz mi. Może będę mógł ci pomóc”.

„ Pomóc mi?” Spojrzała na niego z pogardą. „Jak zamierzasz mi pomóc? Nawet o siebie nie potrafisz zadbać, Matthew. A mimo to chcesz mi pomóc? Kim ty jesteś?”

Chociaż na chwilę oszołomiony, Matthew nie mógł jeszcze wyjawić Saszy, że odziedziczył dziedzictwo swojej rodziny i teraz jest genialnym lekarzem. Nadal pozostawało zagadką, dlaczego Larsonowie zostali unicestwieni. Zanim zgromadził i rozwinął wystarczająco dużo umiejętności, nie odważył się ujawnić swojej prawdziwej sytuacji. Po pierwsze, musiał być pewien uczuć Saszy do niego, zanim zdecyduje, czy jej się zwierzy.

Sasha przemówił ponownie z głębokim poczuciem rozczarowania: „Matthew, po prostu zajmij się swoimi sprawami! Minęły trzy lata, odkąd zacząłeś pracować w szpitalu. Trzy lata! Podczas gdy inni awansują w swoich karierach, ty jesteś jedynym, który był degradowany rok po roku. Słyszałem, że wczoraj nie pojawiłeś się w pracy. Gdzie poszedłeś? Czy nie wiesz, że wcale nie było łatwo zdobyć dla ciebie tę pracę?”

Nie trzeba dodawać, że to Jeffrey musiał go donieść. Za każdym razem, gdy Matthew miał jakieś problemy w szpitalu, Jeffrey opowiadał o tym Saszy w przesadnej wersji. Jeffrey chciał nie tylko mieć więcej kontaktu z Saszą, ale także zaatakować Matthew osobiście.

„ Wczoraj coś mi wypadło” – odpowiedział.

„ Co się wydarzyło?” zapytała.

„Ja…” Matthew był zakłopotany. Chciał jej opowiedzieć o tym, co się stało z Natalie, ale ponieważ nie odebrała żadnego z jego telefonów, wyraźnie ujawniło to jej prawdziwe nastawienie do niego. Gdyby teraz wspomniał o Natalie, nie tylko nie okazałaby litości, ale nawet rzuciłaby kilka sarkastycznych uwag! Zaciskając szczękę, w końcu zadał pytanie: „Dlaczego nie odbierałaś żadnego z moich telefonów przez ostatnie kilka dni?”

Zaskoczony Sasha przez chwilę wpatrywał się w niego, po czym powiedział ze złością: „Wybieram odbieranie połączeń, kiedy chcę. Naprawdę myślisz, że możesz mnie kontrolować, Matthew?

„ Ty…” Matthew był tak wściekły, że krzyknął: „Sasha Cunningham, za kogo mnie masz?”

Równie wściekła, zapytała w odpowiedzi: „Za kogo mnie więc uważasz?”

Opuszczając głowę, Matthew nie mówił dalej. Gdyby to było w przeszłości, odpowiedziałby, że jest jego żoną od razu, bez wahania. Jednak nie powiedziałby tego teraz, ponieważ poczuł obrzydzenie!