Rozdział 510

Jego głos był łagodny, ale stanowczy, gdy zapytał: „Gdzie nauczyłaś się posługiwać taką bronią?” Utrzymywał łagodny ton, jego oczy były ciepłe i spokojne, gdy trzymał jej oczy, ciche zapewnienie, że jest bezpieczna z nim. Miał nadzieję, modlił się, że jego otwarty wyraz twarzy ją wyciągnie, że w końcu zaufa mu na tyle, by go wpuścić.

Cicha intymność między nimi oszołomiła jego młodsze rodzeństwo, które stało i patrzyło szeroko otwartymi oczami. Nathalia już dostrzegła tę stronę swojego brata, łagodność i wrażliwość, którą rezerwował tylko dla Evy, ale zobaczenie jej ponownie i tak ją zaskoczyło. Obok niej Edwin był bez słowa, jego oczy zwężały się w niedowierzaniu. Nigdy nie sądził, że jego zazwyczaj stoicki, rzeczowy brat jest zdolny do tak delikatnego oddania. Kto by pomyślał, że pod opanowaną, wypolerowaną powierzchownością jego brata kryje się mężczyzna gotowy oddać całe swoje serce komuś takiemu jak Ewa?

„ -Ja”,