Rozdział 186

„Nie, nie jesteśmy” Damien odpowiedział chłodno i sucho. Otworzył pudełka z jedzeniem na wynos i położył je na przenośnym stoliku.

Eva uniosła brew, zaskoczona, gdy położył jej na kolanach mały stolik, aby mogła jeść w łóżku. Spojrzała na niego, jakby od razu wyrosło mu pięć dodatkowych głów, gdy Damien podał jej mokre chusteczki i sztućce. Dlaczego był dla niej taki miły? Myślała, że chce jej śmierci. A może to ostatnie zdanie? Czy planuje ją otruć na śmierć? Eva wiedziała, że w tej chwili jest optymistką. Ale nie miała innego wyjścia, jak być taką, ponieważ mężczyzna stojący przed nią był niebezpiecznym mężczyzną w kraju i na podstawie plotek, które o nim słyszała, nie jest typem osoby, która łatwo wybacza swoim przestępcom. Niestety, tak się złożyło, że znalazła się na liście jego przestępców, jednak nadal była zaskoczona, że do dziś żyje, ale widząc, że jest taki miły, nagle zaczęła się martwić. Wolałaby, żeby spojrzał na nią groźnie, dzięki temu wiedziałaby, że nie ma zamiaru jej zabić.

„Według wiadomości jesteśmy szykowną parą, która uciekła o północy”. Damien nagle stwierdził, zerkając na stosy gazet położonych na stole. Wiedział, że jedna z pielęgniarek opiekujących się Evą mogła położyć je tam dla rozrywki.