Rozdział 431

„Tak, dokładnie to, czego wszyscy chcą, kiedy szukają idealnego domu” – mruczy tata, posyłając jej uśmiechnięte spojrzenie. Mama kiwa głową z entuzjazmem, jakby to była oczywista prawda.

Jackson i ja milczymy, stojąc blisko siebie. Czując mój niepokój, wysyła ciepły impuls otuchy wzdłuż naszej więzi i muska swoją dłonią moją. Uśmiecham się do niego i przesyłam podziękowania , ale potem wzdycham i odwracam się w stronę drzwi, gdy się otwierają.

To krótki, cichy spacer korytarzem do pokoju, w którym czekają moi profesorowie, a gdy pięciu z nas wchodzi, kapitan unosi brwi ze zdziwienia. Neumann tylko uśmiecha się, jakby się tego spodziewał, a potem spogląda na zegarek, jakby chciał to jak najszybciej zakończyć. Alvez, ku mojemu zaskoczeniu, jest najcieplejszy.