Rozdział 432

Ku zaskoczeniu niektórych Neumann znów zerka na zegarek. „Już powiedziałem kadet Sinclair, że będę rozczarowany, jeśli nie wróci. Włożyłem sporo wysiłku w jej kontynuację zapisów w tym semestrze”. Spogląda na Alveza i kapitana po obu stronach. „Jeśli któryś z was ma zastrzeżenia co do kontynuacji zapisów Księżniczki, wiedzcie, że ściągniecie na siebie mój gniew, a także gniew... krewetek”. Uśmiecha się tutaj, zwracając na mnie wzrok, wyraźnie rozbawiony zdrobnieniem, którego jeszcze nie usłyszał.

Marszczę brwi, nienawidząc, że zna mój głupi pseudonim. A ja tu jestem, licząc na jego szacunek!

„Cieszę się, że mogę kontynuować” – mówi Alvez spokojnie, składając ręce za plecami i uśmiechając się do nas wszystkich w pokoju. „Kadet Sinclair – Ariel, dla jasności – jest jedynym z moich uczniów, który zaczął manifestować swoje moce. Przynajmniej... poświęca chwilę, by uśmiechnąć się do Jacksa – fakt, którego nikt nie przegapi. „O ile wiem”.