Rozdział 6 Plan B

„Co ty właśnie powiedziałeś?” Isaac uniósł brew. Chociaż jego ton pozostał spokojny, Forrest wyczuł niebezpieczną zmianę w powietrzu między nimi.

„Zapomnij o tym” – powiedział przez zaciśnięte zęby. „Zależy mi na twoim szczęściu, więc tym razem odpuszczę to sobie”.

Wzrok Isaaca stał się zamyślony, gdy studiował Forresta. Następnie zamknął drzwi samochodu i gestem wskazał Willie'ego. „Jedź”.

Willie uruchomił silnik, a samochód powoli wjechał na autostradę.

Forrest wciąż był na krawędzi. Czuł się zobowiązany zrobić coś dla Camili, cokolwiek, żeby poprawić jej sytuację.

Odwrócił się akurat na czas, żeby zobaczyć, jak wychodzi z budynku. „Mila” – zawołał do niej.

„Wracam do domu” – uśmiechnęła się Camila.

„Mila... Chcę tylko powiedzieć, że zrobię wszystko, co w mojej mocy, aby znaleźć dla twojej matki odpowiedniego dawcę serca. Upewnię się, że przejdzie operację tak szybko, jak to możliwe”.

Myśl o chorej matce sprawiła, że serce Camili zabolało. Starała się tego nie okazywać, ale drżenie w jej głosie ją zdradziło. „Naprawdę?”

Dawca serca był jednym z najtrudniejszych dawców organów do znalezienia.

Nie tylko byli rzadcy, ale nigdy nie było gwarancji, że organ będzie zgodny z ciałem pacjenta. Większość zmarła z powodu braku przeszczepu.

„Dziękuję, Forrest” – wyszeptała Camila, a jej oczy napełniły się łzami.

Nie wiedziała, w jaki inny sposób mogłaby wyrazić mu swoją szczerą wdzięczność.

„Proszę bardzo. Nie bierz tego sobie do serca, jesteśmy przyjaciółmi. To właśnie robią przyjaciele”. Emocje Forresta były wszędzie. Gdyby nie Isaac, Camila byłaby o krok bliżej swoich celów. I chociaż chciał wesprzeć Isaaca w jego dążeniu do Debory, Forrest nienawidził faktu, że odbywało się to kosztem Camili.

"Odwiozę cię do domu."

„Nie, nie, wszystko w porządku” – powiedziała Camila w pośpiechu. „Naprawdę wszystko w porządku”.

Przecież nie miała zamiaru jechać do rezydencji Haynesów. Nie mogła pozwolić Forrestowi dowiedzieć się, że jest już mężatką. Nie mogła pozwolić nikomu się o tym dowiedzieć.

Na szczęście Forrest nie nalegał.

Para pożegnała się, a Camila wzięła taksówkę i wróciła do willi, którą dzieliła z Isaakiem.

Jeśli można było znaleźć jakieś pocieszenie, to była to świadomość, że jej nowy mąż nie chciał wracać do domu, do niej. To przyniosło Camili ogromną ulgę.

Glenda powitała ją w drzwiach. Ucieszyła się, widząc, że Camila nie była już tak spięta, jak wtedy, gdy się wprowadziła . „Wyglądasz na szczęśliwą” — zauważyła uprzejmie gospodyni. „Czy wydarzyło się coś dobrego?”

Camila pochyliła się, zmieniając buty. „To nic, Glenda. Właśnie zdałam sobie sprawę, że lubię mieszkać z tobą, tylko we dwoje”.

Glenda nie odpowiedziała.

„Czy mówisz, że moja obecność nie jest potrzebna?”

Ten głos...

Camila poderwała głowę, by zobaczyć mężczyznę stojącego na środku salonu. Gdyby nie zobaczyła go w wiadomościach, nigdy nie rozpoznałaby własnego męża.

Wyglądał tak samo zimno i zdystansowanie jak zawsze na zdjęciach, tylko w jego oczach można było dostrzec sporą dozę pogardy.

Camila nie spodziewała się go tu być.

„Ty... Ty jesteś w domu? Dlaczego?”

Co on tu robił? Czy on nie nienawidził tego małżeństwa?

Miał nienawidzić samego jej widoku.

Camila nie sądziła, że to możliwe, ale wyraz twarzy Isaaca stał się jeszcze ciemniejszy. „Co?” – wykrztusił. „Czy muszę prosić cię o pozwolenie na pobyt w mojej własnej willi?”

Camila opuściła głowę, by ukryć rumieniec na policzkach. Miał rację. To ona wtargnęła do jego domu.

Isaac rzucił teczkę na stół. „Podpisz to”.

Camila weszła do salonu i spojrzała na dokumenty. Papiery rozwodowe. To jej wcale nie zaskoczyło. Jeśli już, to spodziewała się tego. Ale nie mogła się z nim teraz rozwieść. Musiała poczekać, aż jej matka najpierw pomyślnie przejdzie operację.

Spojrzała na Isaaca, niepewna, jak się do niego zwrócić. „Uh, Isaac... Czy możemy...”

„Odmawiasz rozwodu ze mną?” Isaac przerwał jej. Wyglądało na to, że on również spodziewał się jej reakcji. Oczywiście, nie zgodziłaby się tak łatwo, nie po tym, jak wiele wysiłku jej chciwa rodzina włożyła w zabezpieczenie małżeństwa.

„Dobrze, zrób to po swojemu. Mam nadzieję, że dla twojego dobra nie pożałujesz swojej decyzji”. Isaac odwrócił się i odszedł, nie czekając na odpowiedź.

Bardzo źle zrozumiał sytuację. Camila próbowała iść za nim, żeby się wytłumaczyć, ale w pośpiechu potknęła się i upuściła torebkę.

Jego zawartość potoczyła się we wszystkich kierunkach po podłodze.

Camila przykucnęła i zebrała je, tylko po to, by zdać sobie sprawę, że brakowało ważnego przedmiotu. Kiedy rozejrzała się dookoła, znalazła pudełko tabletek tuż przy stopach Isaaca. Natychmiast rzuciła się po nie, zdesperowana, by je ukryć, zanim Isaac je zauważy.

Jej palce dotknęły powierzchni pudełka w chwili, gdy stanął na nim skórzany but wysokiej jakości.

Podniosła głowę.

Twarz Isaaca była niemal pozbawiona wyrazu, ale nerwowy błysk w oczach Camili rozbudził jego ciekawość.

Wyrwał pudełko, zanim ona zdążyła je złapać. Zajrzał do środka i wyjął paczkę tabletek.

Były dwa sloty.

Jeden z nich został najwyraźniej spożyty.

Isaac zmarszczył brwi i sprawdził etykietę na pudełku. „Plan B One-Step”. Nie miał pojęcia, co to znaczy, ale wtedy dostrzegł opis pod spodem. „Awaryjna antykoncepcja. Zażyć jak najszybciej w ciągu 72 godzin”.

Byłby głupcem, gdyby tego nie zrozumiał.

Powoli opuścił wzrok, by spojrzeć na spanikowaną kobietę u swoich stóp. „Więc już mnie zdradziłaś” – powiedział sarkastycznym tonem. „I to w naszą noc poślubną, nic mniej”.

Jakakolwiek odraza, którą wcześniej czuł do tej kobiety, teraz pomnożyła się stukrotnie.

Camila zacisnęła dłonie w pięści, aby powstrzymać je przed drżeniem. Podniosła się i wzięła głęboki oddech.

Nie zaprzeczyła jego słowom, nie mogła się na to zdobyć.

Isaac nie mylił się. Ona rzeczywiście go zdradziła.

„Nigdy nie chciałam wyjść za ciebie” – mruknęła Camila pod nosem.

Isaac poczuł mdłości w żołądku. Rzucił plastikowym pakietem w jej twarz, jego krawędź musnęła kącik jej oczu i pozostawiła cienki, czerwony ślad.

Na szczęście Camila zamknęła oczy, zanim to ją dotknęło. Przykucnęła i wyciągnęła lekarstwo, ściskając je tak mocno, że zgięła plastikową płytkę. Pieczenie w skórze było niczym w porównaniu z upokorzeniem, którego właśnie doznała w rękach Isaaca. Podeptał jej godność w ciągu kilku sekund.

„Więc lubisz mężczyzn, prawda?” powiedział teraz, jego głos ociekał złośliwością. „Na pewno dam ci to, czego chcesz”. Po tych słowach Isaac wyszedł z willi.

Camila nie wiedziała, co miał na myśli, ale wkrótce miała się dowiedzieć.

Następnego dnia Willie czekał na nią, gdy przygotowywała się do wyjścia do pracy.