Rozdział 246

„No, chodź” – mówi Tatum, obejmując Tatianę w talii i odciągając ją od Antonia i Leili. Kiedy to robi, rzuca Leili szybkie, ale dodające otuchy spojrzenie.

Spojrzenie bez słów, ale krzyczące „mam cię” do Leili, a jej skóra jest pokryta gęsią skórką znikąd. Od czubka głowy do podeszwy stóp fala ulgi przechodzi przez nią.

Na jej ustach pojawia się delikatny uśmiech wdzięczności, ale szybko go ukrywa, wiedząc, że Antonio ją obserwuje, jednak nie wcześniej, niż ona sama rzuci kolejne spojrzenie na swojego Alfę.