Rozdział 239

„W przypadku zarzutów morderstwa Bety Henry'ego Rogersa, sąd uznaje oskarżonego, Betę Trenta Eastona, za winnego i niniejszym skazuje go na dożywocie bez możliwości zwolnienia warunkowego, w przypadku zarzutów spisku w celu zabójstwa i zabójstwa wiedźmy stada, Aliny, oskarżonego uznaje się również za winnego i skazuje na dożywocie z ciężkimi robotami” – sędzia Ruth uderza młotkiem, wydając wyrok na Trenta.

Leila delikatnie ściska ramię matki, która ma łzy w oczach, i spogląda na Tatuma, który zachowuje stoicki, pozbawiony emocji wyraz twarzy, stoi niedaleko niej, trzymając ręce na ramionach Tatiany.

Nadal nie ma pojęcia, gdzie jest Kelvin ani gdzie mógłby być i nie wie, co z tym zrobić. Nie wie, czy on żyje i nie chce, aby Amara użyła swoich mocy, żeby go ponownie odnaleźć. Boi się tego, co może się wydarzyć.