Rozdział 449

Punkt widzenia Gavina

Wściekłość, którą poczułem, wrze we mnie, gdy usłyszałem wyznanie Irene. Patrzyłem, jak wycofuje się po schodach i w stronę swojego pokoju, moje oczy zwęziły się, a szczęka zacisnęła się mocno. Zaciskałem i rozluźniałem pięści, próbując się uspokoić i nie zrobić czegoś, czego poważnie będę żałował.

„Gavin, spróbuj się uspokoić” – powiedziała Judy za mną, niskim i ostrożnym tonem, jakby starała się nie sprowokować wielkiego, złego wilka.