Rozdział 221

Punkt widzenia Judy

Spojrzałam na Ethana w szoku; jego twarz była tak poważna, a jego oczy płonęły gniewem, gdy patrzył na mnie. Trzymał mój nadgarstek tak mocno, że aż bolało. Ale miałam zamiar go złapać i rzucić na ziemię; przy całym moim wyszkoleniu wiedziałam, że mogę go powalić w mgnieniu oka. Nigdy wcześniej nie używałam na nim swojej siły, ponieważ nie chciałam, żeby źle się czuł, ale teraz mnie to nie obchodziło. Zranił mnie po raz ostatni, nie zamierzałam pozwolić mu na to.

Gdy tylko złapałam go za ramię, Ethan upadł, krew sączyła mu się z nosa, a jego uścisk na moim nadgarstku natychmiast opadł. Zatoczyłam się do tyłu, zdezorientowana tym, co się właśnie stało. Usłyszałam trzask jego nosa i wiedziałam, że jest złamany. Wykrzyczał mnóstwo różnych przekleństw, uderzając o ziemię, zakrywając swój zakrwawiony i złamany nos.