Rozdział 204

„O kim mówisz?” – zapytałem. Pomyślałem, że może po prostu mówi pod wpływem alkoholu, ale kiedy spojrzałem jej w oczy, zobaczyłem, że były poważne i dziwnie skupione. „Nan?” – zapytałem ją.

„Poznałam moją kumpelę...” to były jej ostatnie słowa, zanim zgięła się wpół i zwymiotowała mi na buty.

Jęknęłam, szybko stając na nogi; to była ostatnia rzecz, jakiej się spodziewałam. Ale przyćmił ją fakt, że właśnie zwymiotowała na mnie i na całą podłogę w domu bractwa. Musiałam się nią zająć, zanim zacznę zadawać jakiekolwiek pytania. Pomogłam jej wstać, zanim znów zwymiotowała, i zaprowadziłam ją do łazienki. To była jednak walka, ponieważ wierciła się i płakała w tym samym czasie. Nie wspominając o tym, że wciąż wymiotowała. Rozpaczliwie starałam się unikać strumieni wymiocin.