Rozdział 107

Nie mogłem się powstrzymać, żeby nie wciągnąć także jej zapachu; pachniał tak słodko, wanilią i lawendą, a pożądanie, które nią pachniało, sprawiało, że ten zapach był jeszcze silniejszy, nadając mu jeszcze bardziej korzenny aromat.

Zaprowadziłem ją po schodach, zadowolony, że łobuzy nie wróciły. Wyszedłem na zewnątrz i zobaczyłem samochód czekający przed domem, a Beta Taylor opierała się o jego bok. Wyprostował się, gdy zobaczył, że wychodzę na zewnątrz, a gdy zmrużył oczy na Judy i poczuł jego zapach, jego twarz zbladła.

„Do cholery, nie żartowałeś” – mruknął.