บทที่ 7 ความใคร่

มุมมองของเซลีน

ความเจ็บปวดแทงทะลุหัวใจของฉัน ชายคนนั้นไม่รู้ว่าฉันจะยอมแลกอะไรกับเขาเพื่อคืนสุดท้ายนี้ น่าเสียดายที่ฉันไม่คิดว่าเขาจะสามารถทำตามข้อเสนอได้ “ฉันหมายถึงเตียงของคุณ” ในที่สุดฉันก็ตอบว่า “แต่ฉันจะบอกคุณว่าอะไรนะ ถ้าคุณลุกขึ้นและเข้าไปในบ้านได้ ฉันจะเชิญคุณทำอะไรก็ได้ที่คุณต้องการกับฉัน ที่ไหนก็ได้ที่คุณต้องการ”

ก่อนที่ฉันจะรู้ตัวว่าเกิดอะไรขึ้น ฉันก็คว่ำหน้าลง โดยไหล่ของบาสเตียนกดทับที่ท้องของฉัน เขาพาฉันเข้าบ้านเหมือนกระสอบมันฝรั่ง นำทางไปยังห้องนอนของเขาและโยนฉันลงบนเตียง ฉันร้องด้วยความประหลาดใจ จากนั้นก็ตัวสั่นด้วยความคาดหวังเมื่อเห็นหมาป่าตัวใหญ่ที่ตื่นตัวมากวิ่งเข้ามาหาฉัน

ฉันจ้องดูบาสเตียนด้วยตาที่เบิกกว้าง หัวใจของฉันเต้นแรงในอก ดังมากจนฉันแน่ใจว่าเขาจะได้ยิน

เปลวไฟเต้นระบำขึ้นบนแก้มของฉัน และฉันรู้ว่าฉันต้องเป็นสีแดงสด ความใคร่ ความตื่นเต้น และความกลัวต่อสู้เพื่อควบคุมร่างกายของฉัน หมุนวนไปรอบๆ กันในพายุที่ชวนมึนเมา

บาสเตียนลดตัวลง บนเตียง โน้มตัวเหนือร่างที่คว่ำหน้าของฉัน และกดมือของฉันไว้กับที่นอนทั้งสองข้างศีรษะ เขากลืนเสียงหายใจหอบของฉันที่ตกใจ ปากของเขาอ้างสิทธิ์ในปากของฉันก่อนที่เขาจะพูดคำอื่นอีก

แม้ว่าฉันจะรู้สึกตึงเครียดเพียงชั่วขณะก่อนหน้านี้ แต่ฉันก็ปล่อยมือทันทีเมื่อบาสเตียนควบคุมสถานการณ์ได้ อ่อนโยนและนุ่มนวลในขณะที่เขาจูบฉันครั้งแล้วครั้งเล่า ฉันเปิดใจให้เขา ยอมมอบร่างกายของฉันให้เขาครอบครอง และปล่อยให้เขาพาฉันหนีจากความเป็นจริง ฉันสูญเสียความรู้สึกต่อสิ่งรอบข้างไปทั้งหมด ความสุขจากการจูบของบาสเตียนทำให้ไม่สามารถได้ยินเสียง ความคิด และความรู้สึกใดๆ ที่ไม่ใช่ของเขาได้

บาสเตียนจูบฉันมาแล้วนับพันครั้งและแสดงความรักต่อฉันในทุกวิถีทาง แต่ฉันไม่เคยรู้สึกสิ้นหวังที่จะทำให้เราสองคนเป็นหนึ่งเดียวกันขนาดนี้มาก่อน ฉันรับรู้ด้วยความเจ็บปวดว่าจูบครั้งนี้จะเป็นจูบสุดท้ายของเรา และเรากำลังหมดเวลาไป ฉัน อยากจะยืดเวลานี้ออกไปให้นานที่สุด ฉันรู้ว่าทันทีที่เราหยุดลง ทุกอย่างจะจบลงอย่างแน่นอน ฉันอยากจะประทับตราริมฝีปากของเขาลงบนผิวของฉัน ฉันอยากจะเผาภาพของเขา ผู้ทรงพลังและดุร้ายเหนือฉัน ลงไปในความทรงจำของฉัน ฉันอยากจะทำให้มันเป็นไปเพื่อที่ฉันจะไม่มีวันลืมว่าช่วงเวลานี้ช่างสมบูรณ์แบบเพียงใด

ฟันและลิ้นของเขาจู่โจมฉัน ผสมผสานความเจ็บปวดและความสุขเข้าด้วยกัน จนกระทั่งฉันหายใจไม่ออกและครางในอ้อมแขนของเขา ฉันแอ่นหลัง เกร็งตัวเข้าหาร่างกายของเขาเพื่อพยายามบรรเทาเนื้อที่บอบบางของฉัน

ฉันรู้ว่าเขาจะบรรเทาทุกข์ให้ฉันในที่สุด แต่คงจะไม่เร็วพอ บาสเตียนรู้จักร่างกายของฉันดีกว่าของเขา และเขาชอบที่จะพาฉันไปสู่ขีดจำกัดของความสุข เขาทำงานให้ฉันจนกว่าร่างกายของฉันจะไม่ใช่ของฉันอีกต่อไป จนกว่าตัวตนของฉันจะลดลงเหลือเพียงความเจ็บปวดที่เต้นระรัวและแผดเผาที่เขาเท่านั้นที่สามารถบรรเทาได้

เมื่อเขาไม่ยอมแพ้ ฉันก็ทรุดตัวลงพร้อมกับครางด้วยความหงุดหงิด และบาสเตียนก็แทบจะครางด้วยความพึงพอใจ "ลูกหมาป่าตะกละ" เขาหัวเราะคิกคัก ลากริมฝีปากของฉันออกจาก ริมฝีปาก เขาจูบเป็นทางผ่านที่ขากรรไกรของฉันและลงไปตามลำคอที่เรียวบางของฉัน ในที่สุดก็เลื่อนขึ้นไปที่จุดอ่อนด้านหลังหูของฉัน ซึ่งเขายังคงทรมานต่อไป

สิ่งต่อไปที่ฉันรู้คือเขากำลังเลียเนื้ออันอ่อนนุ่มบริเวณคอเชื่อมกับไหล่ของฉันเพื่อลิ้มรสฉัน ฉันรับไม่ไหวอีกต่อไปแล้ว “ได้โปรด บาสเตียน ฉันอยากสัมผัสคุณ” ฉันดิ้นทุลักทุเล พยายามจะหักข้อมือของเขา

เขาจับปากของฉันอีกครั้ง ลิ้นของเขาสอดเข้าไประหว่างริมฝีปากของฉันเพื่อพันเข้ากับริมฝีปากของฉันอย่างเมามัน ในที่สุดบาสเตียนก็ลงมาอยู่ระหว่างขาทั้งสองข้างของฉัน ผสานทุกตารางนิ้วของร่างกายเขาเข้ากับของฉัน ฉันดิ้นขลุกขลักอยู่ใต้ตัวเขาด้วยแรงเสียดทานที่แสนหวาน และเขาก็คลายการจับที่สั่งการของเขา ทำให้ข้อมือของฉันเป็นอิสระ ฉันฝังมือลงในผมของเขา กัดริมฝีปากล่างของเขาด้วยฟัน

เขาคำรามเสียงแหบพร่า ถอยกลับพอที่จะสบตากับฉัน เปลวไฟกลืนกินดวงตาอันเข้มข้นของบาสเตียน และฉันไม่รู้ว่าเขากำลังเศร้าหรือโกรธ “เรา ถูกกำหนดมา” เขาประกาศว่า “เราเป็นเพื่อนกัน แต่เราไม่เคยได้อยู่ด้วยกันเลย ไม่จริงหรอก”

ฉันหยุดนิ่ง

จู่ๆ ก็รู้สึกเหมือนว่าอากาศในห้องถูกระบายออกไปหมดแล้ว ฉันผลักไหล่ของบาสเตียนจนเขาหลุดจากตัวฉัน นั่นแหละคือความจริงที่ฉันรู้มาตลอดแต่เขาไม่เคยพูดออกมาเลย อาราเบลลาเป็นคู่ครองของบาสเตียน และฉันพรากเขามาจากเธอ เขายอมสละชะตากรรมของตัวเองเพื่อทำในสิ่งที่เขาคิดว่าถูกต้อง เพื่อช่วยเหลือฉันเมื่อฉันหลงทางและบอบช้ำเกินกว่าจะช่วยตัวเองได้

ฉันค่อยๆ ลุกขึ้นและเหลือบมองไปที่บาสเตียนเหนือไหล่ เขานอนหงายมองมาที่ฉันด้วยความเจ็บปวดและเสียใจจนฉันแน่ใจว่าเขาไม่ได้ตั้งใจจะเปิดเผยความลับนั้น หรือบางทีเขาอาจจะเสียใจที่ยอมจำนนต่อความใคร่ในยามเมามายเมื่อในที่สุดเขาก็เป็นอิสระที่จะอยู่กับคู่ของเขา

"ฉันขอโทษ" น้ำเสียงของฉันเต็มไปด้วยอารมณ์ และฉันก็ลุกขึ้น ยืนก่อนที่เขาจะสังเกตเห็นและจับฉันได้ เมื่อฉันไปถึงประตู บาสเตียนก็ครึ่งหลับครึ่งตื่นแล้ว ฉันจำไม่ได้ว่าเคยเห็นเขาเมาขนาดนี้มาก่อน

เหลืออีก 9 วันก่อนพิธีปฏิเสธ

ฉันตื่นขึ้นในตอนเช้าด้วยอาการปวดหัวตุบๆ และท้องไส้ปั่นป่วน แม้ว่าบาสเตียนจะน่าจะเป็นคนที่มีอาการเมาค้างก็ตาม ฉันแทบจะไปห้องน้ำไม่ทันเมื่อนึกถึงลูกน้อย ยินดีต้อนรับสู่อาการแพ้ท้อง ฉันคิดอย่างหดหู่

ฉันขดตัวพิงกำแพง รอให้อาการคลื่นไส้อาเจียนเป็นระยะๆ หายไป

ข้อความสีฟ้าสดใสปรากฏขึ้นบนหน้าจอ เซลีน ฉันคืออาราเบลลา คุณคิดว่าเราจะได้เจอกันไหม