Rozdział 1105

Mężczyzna w telefonie był przerażony: „Te dwie naiwne młode dziewczyny. Jadę tam zaraz, żeby je odebrać. O co chodzi z tymi urazami i badaniami? To tylko dzieciaki, nie traktuj ich słów poważnie”. „Nie, chcę, żeby wszystkie zostały policzone” – nalegał stanowczo Sampson.

Mężczyzna po drugiej stronie próbował rozluźnić atmosferę: „Panie Sampson, dziewczyny co najwyżej się przewróciły na nartach. Nie ma potrzeby wzywania lekarza. Myślę, że są po prostu szczurami, potrzebują trochę dyscypliny”. Ale Sampson mu przerwał: „Czy muszę powtarzać to po raz trzeci?”

„Nie, wcale” Mężczyzna w telefonie zdał sobie sprawę z powagi sytuacji, ledwie śmiejąc oddychać. „Proszę na nas zaczekać, panie Sampson, będziemy tam tak szybko, jak to możliwe. Na pewno wszystko naprawimy!” Sampson rozłączył się i otworzył drzwi skutera śnieżnego, wpuszczając Arabellę jako pierwszą.