Rozdział 93 93

Brinah wyciągnęła rękę, by jej dotknąć, a jej dłoń przeszła przez policzek Aislinn, pozostawiając uczucie chłodu, ale bez namacalnego dotyku. „Masz rację” powiedziała cicho. „Ale sposób, w jaki umarłam, przywiązał mnie do tego miejsca. Nie wiedziałam, że to się stanie. Ale jestem tutaj”.

„Och, babciu, tak mi przykro”. Aislin nie mogła powstrzymać bólu. Czuła, jakby jej klatka piersiowa miała eksplodować. „Nigdy nie powinnam była cię w to wciągać. Nie mogę uwierzyć, że teraz jesteś tu uwięziona”.

Brinah uśmiechnęła się do Aislinn. „Masz się wiele nauczyć. To moja wina. Nigdy nie pozwoliłam, żeby cię uczono. Skąd mogłam wiedzieć, że losy wciągną cię z powrotem do tego życia. Nie płacz za mną, dziecko. Wiedziałam, co robię, na każdym kroku, który stawiałam, i zrobiłabym to jeszcze raz, żeby ci pomóc, gdyby zaszła taka potrzeba. Poza tym każdy, kto umiera, musi gdzieś pójść. Polana jest piękna, a linie mocy pozwalają mi na jakieś małe istnienie poza śmiercią. To o wiele więcej niż niektórzy”.