Rozdział 72 72

Aislinn podniosła dłoń do jego twarzy i obrysowała jego rysy. Podczas gdy twarz Aislinn była bardziej ludzka niż zwierzęca, twarz Cullena była wręcz przeciwieństwem. Jego nos i usta wystawały z twarzy zbyt daleko, aby całowanie, jakie Aislinn znała, było możliwe. Zastanawiała się, jak to zrobić, gdy pochylił się i oblizał jej usta. Jego głos był monotonnym pomrukiem, nienadającym się do mówienia: „Mmm, nie mogłem sobie pozwolić na lepszą zabawę” — powiedział.

Aislinn widziała przyjemność w jego oczach, gdy zaczął ciągnąć ją za ubranie. Bawiła ją jego niecierpliwość. Mógł być duży i silny w tej formie, ale nie miał żadnej zręczności, jeśli chodzi o palce. Skończyło się na tym, że zerwał jej stanik, gdy nie mógł złapać zapięcia. Z tonu jego warczenia wiedziała, że wcale nie uważał dylematu z ubraniem za zabawny. Rozdarł swoją koszulę, a potem dżinsy, zdejmując je. Biorąc pod uwagę, jak ciasno w nie wrósł, nie było innego wyjścia.

Jego spojrzenie na nią było intensywne. Aislinn poczuła się do niego przyciągnięta w sposób, którego nie potrafiła wyrazić. Wiedziała, że zaraz dowie się, co przed nią wcześniej ukrywał. Jej ciało zadrżało z oczekiwania. Warknął na nią i poczuła jego głos w umyśle. Na rękach i kolanach, nadszedł natarczywy, potrzebujący rozkaz.