Rozdział 42 42

Cullen musiał przyznać Keithowi rację. Był po prostu wydajny. Cullen przeglądał stos raportów na swoim biurku. Keithowi zajęło tylko 24 godziny, aby sporządzić raport na temat Rafe'a Senacha. Cullen czytał informacje o mężczyźnie. Wyglądał stosunkowo niegroźnie, jeśli wziąć raporty za dobrą monetę. Tak naprawdę nie było w tym nic więcej, niż Aislinn powiedziała mu ostatnio, poza kilkoma poprzednimi adresami, które Keith już wysłał ludziom, aby sprawdzili, a także adresem kompleksu, w którym przetrzymywano Aislinn. Myśl o tym, co mężczyzna jej zrobił, sprawiła, że Cullen zaczął rozważać rzeczy, które zamierzał zrobić Rafe'owi.

Cullen miał również listę nazwisk. Na liście było trzech właścicieli księgarni, kilku kolekcjonerów i bibliotekarz. Wszyscy oni mieli takie samo nazwisko jak Rafe lub, jak dowiedział się Keith, byli spokrewnieni z Senachem. Keith trochę poszperał i wyciągnął informacje o nazwisku rodziny. Najwyraźniej ostatnio umierało wielu Senachów. Byli dość normalną rodziną, sądząc po publicznych wystąpieniach. Nie angażowali się w politykę. Większość z nich była nauczycielami lub pisarzami. Cullen wziął do ręki książkę historyczną, którą Keith dostarczył wraz z raportem. Napisała ją kobieta, która nazywała się Alissa Morgan i zawierała informacje o starożytnej Szkocji, Irlandii i Walii. To trafiło do Cullena. Keith dowiedział się, że „Morgan” to jej pseudonim i że była jedną z tych Senach. Keith próbował obecnie znaleźć parę z nich. Wszystkie niewyjaśnione zgony w ostatnim czasie sprawiły, że Cullen zastanawiał się, czy problemem jest całe Koło, czy tylko ten jeden członek.

Cullen odchylił się na krześle i próbował przypomnieć sobie, co powiedział mu ojciec o Kręgu. Cullen od dawna nie myślał o swoim ojcu. Dyfan Arnauk zmarł na długo zanim Cullen stał się wystarczająco silny, aby zostać alfą. Cullen zawsze żałował, że nie był w pobliżu, aby zobaczyć stado. Jedyną rzeczą, jaką Cullen wiedział, było to, że Krąg spędził ostatnie tysiąc lat, trzymając głowy nisko i praktykując pacyfizm do przesady. To był powód, dla którego Rada Gromady i Rada Kręgu rozstały się. Różni przywódcy sfor nie byli skłonni, by odejść cicho w noc, że tak powiem, a Rada Kręgu nie była skłonna stanąć i walczyć. Chcieli, by Gromada pełniła rolę psa stróżującego, ale unikała bezpośredniej konfrontacji. Po prostu sprzeciwiało się to instynktowi Gromady i po kilkuset latach Gromada opuściła Krąg sama. To nie było złe rozstanie. Obie strony sporu zgodziły się, że nie są już kompatybilne. Jak przyjacielski rozwód. Ale tak właśnie było z Kręgiem. Żyj i pozwól żyć innym.