Rozdział 135 135

„Jenna” – powiedziała Aislinn niepewnie i szczerze. „Wczorajsza noc była desperacją i szalonym przypuszczeniem. Przypuszczam, że mogę spróbować zrobić to jeszcze raz. Ale nie jestem pewna, czy mogę”.

Jenna założyła, że Aislinn sobie z niej żartuje. Nie była skłonna zaufać Aislinn w żadnej sprawie. „Więc co mam zrobić? Przecież powstrzymałam atak. Nie ma mowy, żeby Rada pozwoliła mi utrzymać pozycję alfy w Tairneach”. Jej głos się obniżył. „Przypuszczam, że mój ojciec i tak tego nie chciał”. Głos Jenny załamał się i znów pojawiły się łzy. „Muszę go o coś zapytać. Czy nie możesz się nade mną zlitować i zabrać mnie do niego? Albo może któryś z innych druidów to zrobi, jeśli ty tego nie zrobisz”.

Aislinn wpatrywała się w nią. Ton Jenny utrudniał Aislinn poczucie winy . Czyny kobiety niemal odebrały jej partnera. „Mówiłam ci, że spróbuję” – powiedziała spokojnym głosem, którego używa się w stosunku do marudzącego dziecka. „Nie wiem, do czego są zdolni inni. Jeśli ja nie dam rady, możemy sprawdzić, czy inni dadzą radę. Ale Jenna, jestem ciekaw, dlaczego uważasz, że możesz prosić o wszystko na swoim stanowisku. Ilu ludzi zamierzałaś zabić w swojej małej misji boskości?”