Rozdział 5

Lu Yao nieświadomie zasnęła, ale gdy się obudziła, powitał ją kłujący ból brzucha, sygnalizujący, że nadchodzi jej specjalny tydzień miesiąca. Tym razem odruchowo próbowała złapać Shao Yunchena, ponieważ ten przypadkowo wracał już kilka razy. „Boli mnie brzuch, kochanie…”

Ale obok niej nie było nic prócz powietrza.

Lu Yao otworzyła oczy oszołomiona, zauważając, że obok niej nie było nic poza zimnym łóżkiem. Mężczyzna dawno zniknął, zostawiając pojedynczą kartkę papieru na szafce nocnej.

' Pędzimy na lotnisko w trzydniową podróż służbową.'

Pismo Shao Yunchena było tak staranne jak pismo człowieka, który je napisał, a odstępy między znakami były równe.

Lu Yao mocno przycisnęła koszulkę do ciała, po czym schowała głowę w piersi i zaczęła płakać, gdy coś w jej sercu pękło.

Spędziła niezliczone dni sama, kiedy go nie było przez trzy lata „małżeństwa”, ale nigdy wcześniej nie czuła się tak zdenerwowana ani zbolała.

Lu Yao czuła się nieswojo z powodu bólu menstruacyjnego i — o czym nie wiedziała — grypy. Po zadzwonieniu, że jest chora, wyłączyła telefon, zanim poszła spać, dzwoniąc po dostawę owsianki tylko wtedy, gdy była głodna.

Dwa dni później poczuła się odświeżona po tym, jak wyleczyła się z grypy. Wstała, aby wziąć wygodny prysznic, zanim zadzwoniła do Zhou Linlin. „Potrzebuję twojej pomocy, Linlin.”

„ O co chodzi?” zapytał Zhou Linlin.

„ Czy możesz pożyczyć mi trochę pieniędzy?” Zhou Linlin wiedziała, że jej przyjaciółka pochodzi z rodziny klasy średniej. Nie zarabiali dużo pieniędzy co miesiąc, ponieważ jej rodzice byli pracownikami najemnymi. Ale niestety, to również przekraczało jej możliwości.

„ Czy chodzi o twojego ojca?”

Lu Yao odpowiedział twierdząco.

Wiadomość o dymisji najwyższego sędziego powiatu Nancheng rozeszła się szerokim echem, tak szeroko, że mógł o niej wiedzieć nawet pustelnik.

„ Nie mogę teraz wyjść. Pracuję na nocną zmianę” – odpowiedziała Zhou Linlin. „Przeleję ci osiemdziesiąt tysięcy przez telefon; to wszystko, co mogę teraz zrobić. Wymyślę dla ciebie jakiś inny sposób”.

„Wystarczy. Załatwię resztę”. Lu Yao nie wiedziała, co powinna powiedzieć, jakby coś utknęło jej w gardle. „Dziękuję, Linlin. To wielka pomoc”.

Zhou Linlin prychnął. „To nie jest nasz pierwszy raz, kiedy się widzimy. O, racja, uczyłeś się francuskiego wcześniej, prawda? Mam lokatora, który potrzebuje tłumacza francuskiego. Płacą sto tysięcy za noc. Chcesz spróbować?”

„ Sto tysięcy?” Uzyskanie stu tysięcy z jednego projektu było dokładnie tym, czego Lu Yao teraz potrzebowała. „Oczywiście, że pójdę! Daj mi liczbę!” Potrzebowała pieniędzy teraz.

„ Oni piją dużo. Dasz radę?”

„ Wszystko w porządku. Kiedyś piliśmy dużo na studiach. Powinieneś wiedzieć, że potrafię pić.”

„ No dobrze.”

Po tej krótkiej rozmowie Zhou Linlin wysłała jej numer telefonu.

Lu Yao zadzwoniła pod ten numer, a oni wiedzieli, że zamierza pracować jako tłumaczka języka francuskiego, po tym, jak wymieniła imię Zhou Linlin. Poprosili ją, aby przygotowała własny strój przed udaniem się do hotelu Heyue o szóstej, co Lu Yao zapisał na kartce papieru.

Lu Yao chciała krzyczeć z zachwytu po poświęceniu zaledwie trzech minut na przyjęcie tej wysoko płatnej pracy jako tłumacz. Mogę dostać sto osiemdziesiąt tysięcy za tę pracę wraz z pieniędzmi, które pożyczyłem od Linlin.

Lu Yao traktowała tę pracę poważnie, dlatego też przez kilka godzin przebierała w ubraniach w swojej szafie. Szybko zrobiła lekki makijaż, zabrała swoje cenne rzeczy i wyszła, zanim było za późno.

Taksówka dotarła do hotelu Heyue po około dziesięciu minutach.

Recepcjonistka hotelowa wiedziała, o którym pokoju mówi Lu Yao, gdy podała mu numer telefonu i zaprowadziła ją na trzecie piętro. Po dotarciu na piętro była zaskoczona, widząc długi, miękki czerwony dywan na podłodze korytarza, który uciszał każdy ich krok.

Po wejściu do pokoju Lu Yao szybko zauważył lidera wśród czterech osób. „Jestem francuską tłumaczką na dzisiejszy wieczór, Prezydencie Chen”. Uścisnęła mu dłoń.

„Ach, jesteś tutaj”. Prezydent Chen odwzajemnił uścisk dłoni. Poczuł, że Lu Yao była wspaniałą kobietą, ponieważ przywitała go w chwili, gdy weszła. Był również pod wrażeniem jej profesjonalnego stroju, który czynił ją idealną do tej pracy.

Prezydent Chen przedstawił Lu Yao kilka prostych informacji o otaczających go ludziach, a także poinformował ją o dzisiejszych negocjacjach. Była to umowa o eksporcie, ale ponieważ przedstawiciel był Francuzem, musieli zatrudnić tłumacza.