Rozdział 369

Długo pozostajemy skupieni na sobie. Mam nadzieję, że dostała ode mnie trochę siły, bo nie mogłem zrobić nic więcej. Słyszałem stłumione rozmowy, jęki i stękania Mike'a, ale wciąż wypychałem to z głowy i skupiałem się tylko na Jenie, jej oczy łzawiły tak bardzo, że strumienie tworzyły smugi w brudzie, który pozostał na jej twarzy.

„Taka grzeczna dziewczynka”. Mike grucha do niej. „Chciałbym tylko, żebyś dała mi dziecko, którego pragnę”. Wyciąga ją z ust i staje za nią. „Powinieneś być już na mnie gotowy, prawda, moja słodka Jeno?”

Serio? Czuję, jak moje własne gorące łzy spływają mi po twarzy. Napinam łańcuchy, próbując się do niej dostać, chociaż wiem, że nie ma na to sposobu. „Przestań! Po prostu przestań”. Wyję, nie mogąc się powstrzymać. Jena lekko potrząsa głową.