Rozdział 1

Był wieczór. Tang Yin stał przed wejściem do Wuhan Foreign Studies University, jego wzrok przeszukiwał tłum, najwyraźniej czegoś szukając.

Bukiet świeżych czerwonych róż w rękach Tang Yina przykuł uwagę wielu studentów. Jednak odwrócili się z pogardliwymi spojrzeniami, gdy zobaczyli, jak nędznie wyglądał.

W ich oczach należał do biednych przegranych. Pomimo pięknych kwiatów w dłoniach, nie mógł zmienić faktu, że wyglądał biednie.

Tang Yin nie mógł mniej przejmować się tym, co inni o nim myślą. Wszystko, na czym mu zależało, to znalezienie tej znajomej osoby pośród tłumu.

Na tegoroczny Dzień Dziewcząt Tang Yin z trudem kupiła wisiorek z czystego złota, który pochłonął niemal całą miesięczną pensję, tylko po to, by uzyskać od niej zadowolony uśmiech. Dopóki była szczęśliwa, Tang Yin czuła, że wszystko było tego warte.

Zmarszczył brwi, gdy tłum zaczął się rozchodzić. Tang Yin poczuł się nieswojo, gdy zdał sobie sprawę, że osoba, którą chciał zobaczyć, jeszcze tu nie była. Pamiętając o swoim pierwotnym zamiarze zrobienia jej niespodzianki, powstrzymał się od chęci zadzwonienia do niej.

Gdy się wahał, usłyszał donośny śmiech dochodzący z uniwersytetu.

„ Hahaha! Zhang Qiang, przestań! Jest tu tak dużo ludzi!”

Tang Qin był zachwycony, gdy usłyszał głos i szybko się odwrócił. Jednak scena przed nim uderzyła go jak błyskawica.

Mężczyzna i kobieta opuszczali uniwersytet. Mężczyzna był chudy jak bambusowy kij, z wyrzeźbionymi policzkami i dużymi cieniami pod oczami, podczas gdy kobieta wyglądała olśniewająco dzięki delikatnym rysom i miękkim, falującym włosom. Ubrana w białą sukienkę wyglądała jak rozkwitający kwiat.

Oboje szli blisko siebie, ręka mężczyzny wokół jej szyi. Jego ręka powoli wsunęła się w kołnierzyk w dół jej bluzki, podczas gdy on śmiał się lubieżnie.

Tang Yin był czerwony. Gniew zaczął w nim narastać. Dziewczyna, którą tak bardzo pragnął poznać, wygodnie przytulała się w objęciach innego mężczyzny?!

„ Tang Yin? Dlaczego tu jesteś?”

W jej oczach pojawił się cień paniki i niepokoju, gdy pośpiesznie zdjęła jego rękę ze swojego kołnierzyka.

„Tang Yin? Ruan Qin, czy to twój biedny były chłopak, który obsługuje stoliki w tej małej jadłodajni?” Zhang Qiang zmierzyła go wzrokiem od stóp do głów, po czym wybuchnęła śmiechem.

Serce Tang Yin opadło. Były chłopak? Od kiedy zostałem jej byłym chłopakiem?

„ Ruan Qin, kim jest ten? Dlaczego jesteś z nim?”

Ruan Qin umilkła i spokojnie spojrzała na Tang Yin.

Tang Yin poczuł, jakby kamień miażdżył mu serce. Patrząc na spokojny wyraz twarzy Ruan Qin, był przygnębiony. Im dłużej Ruan Qin milczał, tym bardziej wiedział, że coś jest nie tak.

„ Tang Yin, nie masz dziś pracy? Po co przyszłaś na uniwersytet? Kłamiesz ?” Ruan Qin uniosła brwi. Wydawała się teraz o wiele spokojniejsza i opanowana.

„ Pytam cię, kim jest ten facet? W jakim związku jesteście oboje?” Tang Yin podniósł głos i oskarżył ją.

Twarz Ruan Qin zrzedła. Mężczyzna obok niej podszedł bliżej, by przyjrzeć się Tang Qin, po czym cmoknął: „Kim jestem? Nie widzisz? Jesteś ślepy? Nie widzisz, jak blisko jestem Ruan Qin?”

Tang Yin był wściekły. Spojrzał na Ruan Qin, jego oczy płonęły płonącą nienawiścią.

Twarz Ruan Qin pociemniała. „Tang Yin, będę z tobą szczera, skoro już to widziałaś. Zhang Qiang i ja jesteśmy zakochani. Mam nadzieję, że nie będziesz przeszkadzać w naszym związku”.

„ Związek? Jeśli on jest twoim chłopakiem, to kim ja jestem?” – zapytała Tang Yin ze złością.

„ Kim jesteś?” Zhang Qiang spojrzał na strój Tang Yina, po czym podszedł do niego i cmoknął językiem. „Facetem, którego zdradzono?”

Twarz Tang Qina zbladła, gdy odepchnął Zhang Qianga. Chwytając nadgarstek Ruan Qina, zażądał: „Co to, do cholery, jest?!”

Ruan Qin odepchnęła Tang Qina, po czym spojrzała na niego z pogardą. „Trzymaj swoje brudne ręce z dala ode mnie!”

Tang Qin cofnął się o kilka kroków, a bukiet, który trzymał, upadł na ziemię.

„ Tang Yin, koniec. Nie sądzę, żebyś mogła mi dać to, czego chcę” – powiedziała Ruan Qin bez emocji.

„ Zrywasz ze mną?” Tang Yin zbladła.

„Tak!” Twarz Ruan Qin była stalowa. Nie mogło jej to już mniej obchodzić . „Jeśli nie możesz zapewnić mi życia, jakiego pragnę, ani dać mi szczęścia, dlaczego miałabym nadal być z tobą? Moi przyjaciele dostali smartfony i luksusowe towary na urodziny, ale ja dostałam od ciebie tylko papierowe żurawie origami! Czy wiesz, który jest teraz rok? Dlaczego jesteś taka przestarzała? Nie wstydzisz się?”

Serce Tang Yina opadło. Rzeczywiście podarował Ruan Qin tysiąc papierowych żurawi na jej urodziny. Te papierowe żurawie były efektem jego krwi, potu i łez; zajęło mu to około pół roku. Nie spodziewał się, że będzie to miało tak małe znaczenie dla Ruan Qin.

„Po co miałbym być z tobą, skoro nie masz nawet pieniędzy ani statusu? Chcesz, żebym cierpiał z tobą? A może chcesz, żebym z tobą obsługiwał stoliki?” Ruan Qin zapytała chłodno: „Tang Yin, początkowo umawiałam się z tobą, ponieważ słyszałam, że jesteś bogaty. Ale później zdałam sobie sprawę, że jesteś po prostu biednym przegranym. Jeśli nie stać cię nawet na wydawanie 3000 miesięcznie na kosmetyki dla mnie, jak mogę być z tobą?”

Tang Yin ugryzł się w wargę. Miał ochotę śmiać się z siebie.

Wygląda na to, że chodzi tylko o pieniądze.

Ruan Qin postanowiła go zdradzić, ponieważ czuła, że jeśli z nim zostanie, popadnie w ubóstwo?

Tang Yin nigdy nie wyobrażał sobie, że tak to się skończy. Nigdy nie wyobrażał sobie, że Ruan Qin będzie kimś takim. Gdyby nie jego związek z Ruan Qin, nie odrzuciłby zaaranżowanego ślubu między jego rodziną a rodziną Meng i nie sabotowałby swojego związku z dziadkiem, pozbawiając go środków do życia i zmuszając do kelnerowania w małej jadłodajni poza kampusem.

Po wszystkim, co zrobił dla Ruan Qin, nawet chcąc błagać starego mistrza, aby przyjął ją do rodziny, odwróciła się i go zdradziła.

„ Co? Nie jesteś z tym w porządku?” Zhang Qiang zadrwił z Tang Yina i pchnął go w ramiona. „Przestań gadać tu bzdury; spójrz na siebie! Jak śmiesz fantazjować o byciu z kimś tak poza twoją ligą, skoro jesteś taki biedny?! Ostrzegam cię od razu, Ruan Qin jest teraz moją kobietą. Przestań nas więcej niepokoić!”

Tang Yin zacisnął zęby ze złości, gdy usłyszał, co powiedział Zhang Qiang. Odwrócił się, by spojrzeć na Ruan Qin i zapytał chłodno: „Ruan Qin, zapytam cię po raz ostatni; naprawdę zostawiasz mnie z powodu pieniędzy? Spotykasz się z nim z powodu pieniędzy? Nie boisz się, że będziesz tego żałować w przyszłości?”