Rozdział 3 Pochylając się i całując go w policzek

Ta myśl przyszła jej do głowy i Cindy nie potrafiła powstrzymać emocji.

Ale wkrótce znów poczuła się zniechęcona.

Gdyby jej pan Ethan tu był, może mógłby mu pomóc dojść do siebie.

Ethan pomógł prezydentowi, który wskutek postrzału doznał urazu kręgosłupa, stanąć na nogi, co zszokowało całą społeczność medyczną.

Jeszcze nie jest pewna siebie.

Ronny wyraźnie zdawał sobie sprawę, że jej wzrok spoczął na jego nogach.

Tylko tym razem...

Nie okazywała ukrytej pogardy i obrzydzenia, które zwykle czuła.

Zamiast tego ukazuje żal i smutek.

——

Lekarz przybył szybko i pomógł Cindy ponownie opatrzyć ranę.

Kilka razy zaburczało jej w brzuchu.

Oczywiście, że głodny.

Powiedziała trochę zawstydzona: „Jestem głodna”.

Po porannym bałaganie Vivi była już głodna.

Ronny poprosił pokojówkę Lunę, aby przyniosła mu śniadanie.

Była to lekka, biała owsianka, gotowane jajka, mleko i trochę owoców.

Kiedy Luna weszła i zobaczyła, jak kobieta i mężczyzna splatają palce, omal nie wywróciła talerza.

Czyż dama nie żywiła zawsze niechęci do tego dżentelmena, a nawet nie mówiła przy nim przykrych rzeczy?

Dlaczego teraz trzymasz go za rękę?

"Dziękuję!"

Nagłe podziękowanie sprawiło, że ręce Luny zadrżały i niemal rozlała mleko.

Dzisiaj jest naprawdę piekielnie.

Wydawało się, że ta kobieta zmieniła się.

Wczoraj żona pokłóciła się z mężem i była tak zła, że nawet zrobiła sobie krzywdę?

Powiedziała pośpiesznie: „Pani, nie musi mi pani dziękować. To jest to, co powinnam zrobić”.

Chociaż pierwotna właścicielka łajała te pokojówki, gdy była w złym humorze, wszystkie były jej oddane i nie robiły jej krzywdy potajemnie. W przeciwnym razie, z taką osobowością, jej akademik uniwersytecki zostałby zatruty dawno temu!

Po wyjściu Luny Cindy wskazała na talerz przed nią i powiedziała: „Moja rana boli tak bardzo, że nie mogę siedzieć i jeść przez długi czas. Czy możesz mnie nakarmić?”

W tym momencie jej twarz była blada, a ona sama wyglądała na słabą i bezsilną. Ale ona nadal jest bardzo piękna. Ma delikatną i ładną twarz, z lekko opadającymi oczami, wygląda niewinnie i prosto.

Zwłaszcza gdy to mówiła, jej oczy mrugały, a podkręcone rzęsy drżały, wyglądając bardzo żałośnie.

Żaden mężczyzna nie mógł odmówić jej prośbie.

Z wyjątkiem Ronny’ego .

„Niech Luna przyjdzie”– odmówił.

Cindy nie zniechęciła się i lekko wydęła usta: „Chcę, żebyś mnie nakarmił, dobrze?”

Ona zachowywała się jak rozpieszczone dziecko.

„To takie kłopotliwe dla Luny, żeby zejść i wrócić. Pomyśl o tym jako o miłym geście, żeby zaopiekować się słabą i żałosną, ranną osobą!”

Ronny odwrócił głowę i po chwili zapytał cichym głosem: „Co chcesz zjeść?”

Zgodził się!

Cindy była w dobrym humorze i szybko powiedziała: „Owsianka jest trochę za gorąca, zjedzmy najpierw jajko!”

Smukłymi palcami wziął ugotowane jajko z talerza, postukał w nie i powoli obrał skorupkę.

Cindy patrzyła na jego kościste dłonie i zastanawiała się, czy mogłaby zobaczyć tę korzyść za darmo?

Ronny nie miał pojęcia, co ona myśli, i cierpliwie obierał jajko. Chciał pozwolić jej wziąć je samemu, ale otworzyła usta i bez wahania wydała z siebie „ah”.

„…” Ronny podał jej gotowane jajko do ust. Cindy nie przejmowała się swoim wizerunkiem i odgryzła połowę, łącznie z białkiem i żółtkiem.

Mężczyzna zdawał się coś sobie przypominać i zmarszczył brwi.

„Nie jesz żółtek jaj?”

Pierwotny właściciel prosił kuchnię o przygotowywanie mleka i jajek rano, ale zjadał tylko białka i zawsze wyrzucałżółtka.

Cindy: „…”

Z trudem połknęła jajko w ustach i powiedziała: „Teraz jestem chora, więc muszę zwrócić uwagę na zbilansowane odżywianie”.

Oczy mężczyzny były pytające.

Obudziła się wczoraj w nocy i czuła się zupełnie inaczej.

Urazowi ulega talia i brzuch, nie mózg.

Cindy spojrzała w jego pytające oczy i zastanawiała się, czy coś odkrył. Szybko zmrużyła oczy i uśmiechnęła się do niego.

Rzeczywiście , Ronny poczuł się trochę nieswojo, gdy spojrzał w jej uśmiechniętą twarz, więc spuścił wzrok i przestał zadawać pytania.

Ronny nigdy wcześniej nie opiekował się nikim, a kiedy karmił ją owsianką, nawet na nią nie dmuchał, po prostu podawał ją bezpośrednio do jej ust.

Cindy wysunęła język i delikatnie go potarła, mówiąc: „Jest trochę gorący, dmuchnij na niego”.

Wygląda jak słodki kociak.

To również sprawiło, że Ronny stała się bardziej podejrzliwa. Czy ona naprawdę nie miała żadnych uszkodzeń mózgu?

Ale zanim przyłożył jej penisa do ust, dmuchnął jeszcze kilka razy.

Widać, że jest to człowiek o łagodnym usposobieniu. Oczywiście założenie jest takie, że nie prowokujesz go ani nie dotykasz jego odwrotnej skali, nie będzie na ciebie zły.

Opis jego osoby w książce brzmi: „Ronny wydaje się być delikatny i powściągliwy w kontaktach z innymi. Ludzie, którzy naprawdę go rozumieją, wiedzą, że to tylko powierzchnia. Ma wrodzoną

Jest bystry i silny. Jest zdeterminowany, aby dostać to, co lubi i nigdy nie pozwoli, aby ktoś się w to wmieszał, bez względu na to, czy jest to osoba, czy przedmiot. Jednocześnie jest bardzo racjonalny i wie, kiedy należy forsować, a kiedy nie. ”

Kiedy śniadanie prawie dobiegło końca, Cindy nagle coś sobie przypomniała i powiedziała: „Och, zapomniałam umyć twarz i zęby!”

Ronny: „…”

————

W badaniu.

Lekarz rodzinny poinformował Ronny'ego o stanie Cindy i stwierdził, że jeśli Cindy będzie odpowiednio dbać o ranę i pamiętać o zmianie opatrunków, szwy będzie można zdjąć w ciągu kilku dni.

Ronny zapytał: „Czy tylko talia i brzuch są uszkodzone?”

„ Tak, miała gorączkę z powodu stanu zapalnego, ale żona ma dobrą sylwetkę i szybko jej przeszło”.

„Czy gorączka wpływa na ośrodkowy układ nerwowy?”

„To będzie miało pewien wpływ, ale pani nie jest w tej chwili w takim stanie”.

NIE?

Ronny nie zadawał więcej pytań i powiedział uprzejmie: „Dziękuję za ciężką pracę!”

Po wyjściu lekarza usiadł sam przy biurku, przerzucił książki finansowe, które miał pod ręką i odłożył je. Po chwili wahania wyjął z półki książkę: „Cognitive Neuroscience: New Advances in Human Behavior Research”.

Ktoś zapukał do drzwi i usłyszałem ostry, mądry głos dziewczyny: „Czy mogę wejść?”

"Proszę wejść!"

Ronny zamknął książkę.

Cindy otworzyła drzwi.

"Co słychać?"

Cindy skinęła głową.

„Jestem tu, żeby cię przeprosić”– powiedziała nagle.

Przepraszać?

Po raz pierwszy w historii.

Powinieneś wiedzieć, że najgorszą rzeczą, w jakiej pierwotna właścicielka jest przepraszanie, jest przepraszanie. Ze względu na swoje nieszczęśliwe rodzinne pochodzenie jest uparta i skrajna, a także uważa, że wszystko jest winą kogoś innego i że nigdy nie zrobiła nic złego.

„Byłam wcześniej zdezorientowana i zrobiłam wiele nierozsądnych rzeczy, które nie były dla ciebie dobre”. Cindy spuściła głowę. Ponieważ odziedziczyła ciało pierwotnego właściciela, powinna przeprosić za nią. „Nigdy więcej tego nie zrobię w przyszłości”.

Twarz mężczyzny była ukryta w słabym świetle gabinetu, wyraz jego twarzy był niewyraźny, a sylwetka wydawała się nieco zimna w przeplatających sięświatłach i ciemnościach.

Po chwili się zaśmiał.

„Ostatni raz mówiłeś to trzy miesiące temu”. Ronny zamknął oczy, a kiedy je otworzył, jego oczy były pełne atramentu: „Trzy miesiące później wbiłeś sobie nóż w plecy, żebym pozwolił odejść twojemu byłemu kochankowi”.

Kobieta przed nim.

Wielokrotnie łamałem obietnice.

Nienawidzi oszustwa i nie dotrzymywania słowa.

„Chociaż nie wiem, dlaczego zmieniłeś zdanie po przebudzeniu, dałem ci już możliwość rozwodu”. Powiedział słowo po słowie: „Rance Family to nie jest miejsce na swobodną zabawę, nie kwestionuj moich wyników finansowych raz po raz”.

„Następnego razu nie będzie”. Cindy weszła powoli, zakrywając ranę i powiedziała mu twarzą w twarz: „Od teraz będę tylko dobra dla ciebie”.

Ronny nie okazywałżadnego wyrazu twarzy.

„Udowodnię ci to!” Obeszła biurko, nagle pochyliła się i pocałowała go w twarz.