Rozdział 941

„Hahaha, hehehe…” Siedząc między rodzicami, Aino śmiała się tak długo, aż nie mogła się powstrzymać i prawie upadła na ziemię.

Odgłos ich śmiechu brutalnie obudził Nigela, który odpoczywał na sąsiedniej sali szpitalnej.

Czysta biel sufitu wpadła mu w oczy w chwili, gdy je otworzył. Odwrócił się, by spojrzeć na otoczenie, które było wypełnione tą samą czystą, kliniczną bielą. Następnie opuścił wzrok i zobaczył narzuty. Były również w tej samej klinicznej bieli. Złe uczucie ogarnęło jego pierś. W tym momencie Nigel poczuł, jakby w ogóle przestał oddychać.