Rozdział 662

Widząc, jak Stary Mistrz Shaw tak na nią naskakuje, Sabrina poczuła w sercu odrobinę smutku. Zawsze chowała ten rodzaj smutku w najgłębszym zakątku serca. Zawsze tęskniła za pokrewieństwem. Jednak nigdy o nie nie błagała. Dlatego nie obchodziło jej to! Poddała się! Spojrzała na Starego Mistrza Shawa ani pokornie, ani arogancko, a nawet poczuła dumę.

Sebastian spojrzał na Starego Mistrza Shawa zimnym i uroczystym wyrazem twarzy. „Przepraszam, Dziadku Shaw. To mój dom”.

Ty... bełkotałeś Stary Mistrzu Shaw.