Rozdział 117

Staruszek chwycił Sabrinę i przyciągnął ją do siebie, z dzikim uśmiechem na twarzy. „Mała dziewczynko, naprawdę jesteś zapominalska. Przez dwa lata, kiedy byłaś na studiach, prosiłaś mnie o mnóstwo pieniędzy i dóbr. Wtedy nawet nazywałaś mnie swoim mężem. Zapomniałaś, jak mnie nazywałaś? Teraz nazywasz mnie staruszkiem? Naprawdę jestem taki stary?”

Sabrina krzyknęła: „Kim jesteś?! Puść mnie! Jeśli mnie nie puścisz, zadzwonię na policję!”

Mężczyzna przed nią był bardzo stary, co najmniej dwadzieścia lat starszy od Lincolna i gadał bzdury w biały dzień. Sabrina naprawdę chciała dać klapsa temu staremu pierdzielowi.