Rozdział 37

Potem zacząłem rozglądać się po reszcie mężczyzn. Rzucając im wyzwanie, by przemówili. Zrozumieli wiadomość i chwilę później klęczeli w fali, która rozbiła się o ziemię wokół mnie.

Wysłałem dwóch młodych głupców, żeby pobiegali. „Dopóki nie powiem wam, żebyście przestali”, poinstruowałem ich. Ich oczy poszły w kółko i ukradkiem zerkali na siebie. Wiedzieli, że to nie nastąpi w najbliższym czasie.

Pozwoliłem reszcie odejść, odsyłając ich na cały dzień. Tyler został, gdy reszta mężczyzn odeszła, czekając, czy mam coś dla niego. Albo może czekał, żeby mi powiedzieć, co ma dla mnie. Nie miałem cierpliwości do rozmowy.