Rozdział 110

Krew ryczała mi w uszach, zagłuszając brzęk sztućców i napiętą rozmowę, którą słyszałem z wnętrza domu. Wściekłe słowa pani Graven odbijały się echem w mojej głowie, każda sylaba była ostrym ciosem.

Serio, jak ona mogła to wszystko powiedzieć? Jej słowa zraniły mnie głębiej, niż myślałem, że to możliwe. Wiedziałem, że ta kolacja będzie trudna, ale nigdy nie wyobrażałem sobie, że będzie taka.

Postać zmaterializowała się przede mną. To był Liam, z troską wyrytą na twarzy. Wyciągnął do mnie rękę. „Ella,”